بسم الله الرحمن الرحیم
إرحَمْ تُرحَمْ. رحم کن، تا به تو رحم شود.
معروف است که خداوند به موسی گفت: قحطی خواهد آمد، به قومت بگو آماده شوند !
موسی به قومش گفت و قومش از دیوار خانه ها سوراخ ایجاد کردند که در هنگام سختی به داد هم برسند که این قحطی بگذرد !
مدتی گذشت اما قحطی نیامد ، موسی علت را از خدا پرسید خدا به او گفت من دیدم که قوم تو به هم رحم کردند !
من چگونه به این قوم رحم نکنم ؟
«به همدیگه رحم کنیم که خدا هم بهمون رحم کنه»
بسم الله الرحمن الرحیم
مردی در راه بازگشت
به خانه بود که
در خیابان معلمی را دید که با عشق و علاقه و سختی تلاش میکند که کودکی را اموزش دهد
نزدیک رفت و پرسید
چرا زحمت میکشی تلاش میکنی و اموزش میدهی و این کودک قدر نمیداند
معلم نگاهی به کودک انداخت و گفت
از نظر من کودک به اندازه ای نرسیده تا قدر بداند
اما من اندازه ای هستم که قدر اموزش دادن را باید بدانم
بسم الله الرحمن الرحیم
محبت و حب به معنای عشق و دوست داشتن، گاهی صادق و حقیقی است و گاهی کاذب و بی‌معنا. یکی از معیارهای اخلاقی حیات‌بخش مکتب اسلام «عشق و محبت» است.
آن کسی که هستی و کمالش از همه برتر است، از همه کس به عشق‌ورزیدن و محبت‌سزاوارتر است.
-ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ میشوند:
ﺧﻨﺪﻩ ﯼﺷﻤﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ،ﻟﺒﺨﻨﺪﺗﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺗﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﻥ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮﺷﻮﺩ
بسم الله الرحمن الرحیم
🌸مادر ها را ببین همین که بچه هایشان زمین می خورند،احساس درد می کنند
و شیون و زاری به راه می اندازند،خیلی سریع شکلاتی کف دست آن ها می گذارند...
🌸و انگار نه انگار که زمین خورده اند،
یا جایی شان درد می کند،آرامِ آرام می شوند.. هیچ فکر کرده اید چرا؟؟
🌸چون اهل حساب و کتاب اند،و با خود می گویند:درست است زمین خوردم و درد دارم،ولی توی دستم یک شکلات است و آن به این در..
بسم الله الرحمن الرحیم
وه به کوه نمی رسد،
اما آدم به آدم می رسد
در دامنه دو کوه بلند، دو آبادی بود که یکی «بالاکوه» و دیگری «پایین کوه» نام داشت؛ چشمه ای پر آب و خنک از دل کوه می جوشید و از آبادی بالاکوه می گذشت و به آبادی پایین کوه می رسید. این چشمه زمین های هر دو آبادی را سیراب می کرد.
روزی ارباب بالا کوه به فکر افتاد که زمین های پایین کوه را صاحب شود. پس به اهالی بالاکوه رو کرد و گفت: «چشمه آب در آبادی ماست، چرا باید آب را مجانی به پایین کوهی ها بدهیم؟ از امروز آب چشمه را بر ده پایین کوه می بندیم.» یکی دو روز گذشت و مردم پایین
بسم الله الرحمن الرحیم
📣 یکی از بیمارى‌هاى خطرناک، مرضى بى‌صداست که هیچگونه علامتى نداشته و ندارد، اما مى‌تواند آسیب شدیدى به شما وارد نماید! این بیماری، مرض «عادى‌شدنِ نعمت» است. این بیمارى چند نشانه دارد:
▪️این که نعمت‌هاى فراوانى داشته باشى، اما آنها را نعمت ندانى، و هیچگونه احساس (شکرگزارى) در قبالش نداشته باشى، گویى این که حقى کسب شده !
بسم الله الرحمن الرحیم
📣 یکی از بیمارى‌هاى خطرناک، مرضى بى‌صداست که هیچگونه علامتى نداشته و ندارد، اما مى‌تواند آسیب شدیدى به شما وارد نماید! این بیماری، مرض «عادى‌شدنِ نعمت» است. این بیمارى چند نشانه دارد:
▪️این که نعمت‌هاى فراوانى داشته باشى، اما آنها را نعمت ندانى، و هیچگونه احساس (شکرگزارى) در قبالش نداشته باشى، گویى این که حقى کسب شده !
▪️این که وارد خانه شوى و همه‌ى اعضاى خانواده در سلامتى بسر برند، اما «شکر خدا» را به جاى نیاورى !
▪️به بازار بروی و خرید کنی و به خانه برگردى، بدون این که قدردان و شکرگزار صاحب نعمت باشى، و این امر را عادى و حق خودت در زندگى بپندارى.
▪️هر روز در کمال صحت و سلامتى از خواب برخیزى در حالى که از چیزى نگران و ناراحت نباشى، اما خدا را سپاس نگویى !
+ خدایا مراقبم باش اینگونه نشوم
بسم الله الرحمن الرحیم
آدما وقتی نتونن بفهمنت قضاوت‍‍ت میکنن!
هرگز از حرفهایی که مردم درباره تو می‌گویند نگران نشو.
هیچ‌گاه کوچکترین بی توجهی به آن نشان نده.
همیشه فقط به یک چیز فکر کن: داور خداست.
آیا من در برابر او روسفیدم؟
بگذار این معیار قضاوت زندگی تو باشد، تا بیراهه نروی...
تو باید روی پای خودت بایستی و تنها ملاحظه‌ات این باشد که:
بسم الله الرحمن الرحیم
سه چیز زیباست:
بیخبر؛ دعایت کنند خیر خواه شدی مستحق دعا میشوی اگر هم دعا بر زبان جاری نشود خدا بخاطر خیرخواهی برای بندگانش ترا مشمول رحمت خود قرار میدهد
نبینی، نگاهت میکنند محتاج نگاه دیگران نیستی اما به گونه بودی که برای دیدنت هزینه میکنند
ندانی؛ یادت کنند با خیر رسانی در قلبها جای میگیری و قلبها یادت میکنند
من دعایتان میکنم به خیر نگاهتان می کنم به پاکی یادتان می کنم به خوبی
بسم الله الرحمن الرحیم
هر جا نشان توست...
✍️پیاده‌روی اربعین امسال، یک نشان پُررنگ داشت. نشان از کسی که خیلی‌ها وقتی نامش را می‌شنوند، بی‌اختیار بغض میکنند؛ حاج‌قاسم. نامِ آشنای این روزها. امسال خودش نبود تا نگه‌دار مسیر باشد، ولی یقین دارم نگاهش هست و دعاهایش. توی مسیر هر جا که چشم می‌انداختم آدم‌هایی به نشانۀ ارادت عکسش را روی کوله‌هایشان چسبانده بودند و قدم‌هایشان را نذرش کرده بودند.
