مصطفی به روایت غاده(22)

بسم رب الشهدا

 برای من عجیب بود که این یک عزیزی است که این طور شده، چرا باید بیندازیش دور؟ چرا در سردخانه. خیلی فریاد می‌زدم؛ این خود عزیز ماست. این خود مصطفی ماست، مصطفی چی شد؟

مصطفی به روایت غاده(21)

بسم رب الشهدا

غاده همیشه دوست داشت به مصطفی اقتدا کندو مصطفی خیلی دوست داشت تنها نماز بخواند. به غاده می‌گفت: نمازتان خراب می‌شود. و او نمی‌فهمید شوخی می‌کند یا جدی می‌گوید، ولی باز بعضی نمازهای واجبش را به او اقتدا می‌کرد

مصطفی به روایت غاده(20)

بسم رب الشهدا

مصطفی به روایت غاده (20)

عاشق به معشوق خود ایمان دارد این ایمان اوست که اورا عاشق کرده خود را وقف معشوق کرده هرانچه او میخواهد انرا فریاد میکند تا جایی که در عشق و ایمان خواست و اراده عاشق همه میشود خواست و اراده معشوق

مصطفی به روایت غاده(19)

بسم رب الشهدا

عاشق اسم فاعل است و بر حال و اینده دلالت دارد عاشق بدون معشوقه معنای ندارد عاشق در عشق به گونه ای میشود که عاشق دیده نمیشود همه معشوق میشود عشق اورا به معشوق تبدیل میکند هر چه معشوق نزدیکتر میشوی بیشتر مجذوب او میشوی تا جای که عاشق و معشوق هر دو به قدرت عشق معشوقه میشوند 

مصطفی به روایت غاده(18)

بسم رب الشهدا

ماحصل عشق نزدیکی و سنخیت است، لذا عاشق از بارقه ای از انوار بی پایان حسن و کمال معشوق بهره مند می شود و ترقی یافته و به دولت می رسد:

و این عشق است که موجب نجات و رحمت برای عاشق می گردد:

مصطفی به روایت غاده(17)

بسم رب الشهدا

قصه شمع و پروانه برای عاشقی مثالی است پروانه شمع را انتخاب میکند حول محور شمع میچرخرد تا جایی که خودش را نمیبیند در اتش عشقی که شمع برافروخته میسوزد

مصطفی به روایت غاده(16)

بسم رب الشهدا

عشق مقامی از مقامهای عالی خدایی است برای عارف عاقل که در بندگی خدا تمام قد تسلیم است عشق از دل دوست داشتن صاد قانه و عاقلانه ظهور پیدا میکند و عشق و حال و هوای عاشق و معشوق را به نمایش میکشاند

مصطفی به روایت غاده(15)

بسم رب الشهدا

چون جلوه ای از حسن یار بر عاشق منجلی می گردد، او را می سوزاند و دل و جانش می گدازد و دردی عمیق و اندوهی جانکاه بر قلب او می نشاند.

این است که اگر عاشق چشم بر رخ او دوزد و آتش عشق او بر خرمن جانش افتد، از غیر او حتی عاشق، حور و فردوس را به هوای کوی یار از یاد می برد:

عاشق در این مرتبه جانان را بر جان خود نیز برمی گزیند:

مصطفی به روایت غاده(14)

بسم رب الشهدا

عشق یک پدیده مقدس است

در واقع رنج و بلایا از جانب معشوق آزمونی است برای عاشق:

این است که عاشق باید از شمشیر غم او رقص کنان استقبال کند:

و در راه عشق تا وصل جانان صبر و استقامت از کف ندهد و تا پای جان پایداری کند:

بر سالک راه عشق رموزی منکشف می شود و به حقایقی دست می یابد، اما باید لب فروبندد و سری فاش نسازد:

مصطفی به روایت غاده(13)

بسم رب الشهدا

عشق یعنی ع و ش و ق

عین ان عقلی که ثمرش عشق میشود راه را روشن میکند

شین ان شور و شعفی که هیچ مانعی دلیل ایست ان بشود نیست نمیگذارند و نمیشود ندارد

قاف ان قدرتی که غیر ممکن را ممکن و کوه را جا بجا میکند 

عقل و عشق با هم ادمی را به خلیفه اللهی میرسانند

عقل نور میباراند و عشق حرکت ایجاد میکند

یک روز عصر که مصطفی آمده بود دیدنم گفت: اینجا دیگر چکار داری؟ وسایلت را بردار برویم خانه خودمان. گفتم: چشم! مسواک وشانه و... گذاشتم داخل یک نایلون و به مادرم گفتم: من دارم می‌روم. مامان گفت: کجا؟ گفتم: خانه شوهرم، به همین سادگی می‌خواستم بروم خانه شوهرم. اصلاً متوجه نبودم مسائل اعتبار را. مادرم فکر کرد شوخی می‌کنم.