امام زمان عج 974

بسم الله الرحمن الرحیم 

غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه 2

✅‌ویژگی‌های یاد کردن 

🔶یاد کردن از هر کس باید متناسب به سطح او و در حد مقام و موقعیت او باشد، در غیر این صورت، به غربت او می‌انجامد.

🔶 به عنوان مثال، برای ادای حق عالم یا فقیه، باید در هنگام سخن از احکام شرعی، یادی از آن فقیه به میان آید. اگر از همه فقهاء یاد کنند و اصلاً نامی از آن عالم نبرند، می‌توان گفت، آن عالم فقیه، «از یاد رفته» و «غریب» است. 

🔶برای ادای شکر یک پزشک متخصص ماهر، باید در هنگام بحث و گفتگو پیرامون مداوای بیمار و کار پزشکی، از آن پزشکی که از دیگران ماهرتر است، نیز یادی به میان آید. اگر هنگام بررسی وضعیت بیمار، از هر پزشک متخصص و غیر متخصص و حتی غیر پزشک گفتگو شود، اما از آن متخصص ماهر سخنی به میان نیاید و کسی قلباً هم از او یاد نکند، معلوم می‌شود که اوغریب (از یاد رفته) است. 

🔶حال اگر کسی هم در پزشکی، متخصص و هم در فقه سرآمد باشد، باید در هنگام بحث علمی در فقه و پزشکی، از او هم یاد شود. پس «تعدد یاد کردن» در افراد مختلف، متناسب با کمالات آنها، متفاوت خواهد بود. 

🔶یاد کردن از هر نعمتی کاملاً بستگی به ویژگی‌های آن دارد، هر چه نعمتی بزرگتر و فراگیرتر و نیاز انسانها به آن بیشتر باشد، انتظار می‌رود که در دفعات بیشتر و مناسبتهای مختلف از آن یاد شود.

🔶 اگر تعداد یاد کردنها و زمینه‌ها و شرایط مختلفی که باید از نعمت یاد شود، متناسب با سطح شایسته آن نباشد، به همان اندازه، آن نعمت از یاد رفته است. 

🔶چگونگی یاد کردنها، از نظر، «کیفی» نیز تفاوت دارد. گاهی انسان وقتی از نعمتی یاد می‌کند، با تمام وجود، تحت تأثیر آن قرار دارد. به طوری که با تذکر خویش، شنوندگان را نیز متأثر می‌سازد. 

🔶در واقع، گوینده به تناسب معرفت و محبت قلبی خویش نسبت به مُنعم، گاه خیلی شدید و با حرارت و گاه بسیار عادی و ملایم، یاد او را در خاطر می‌آورد، یا به زبان جاری می‌سازد. 

🔶باز هم توجه داریم که تفاوت کیفی در یاد کردنها نیز، به شدت معرفت و محبت نسبت به آن نعمت بستگی دارد. 

🔶از طرف دیگر هر کدام از ذکر قلبی و زبانی، «انواع» مختلف دارد. از جمله: سرودن شعر، تألیف کتاب و مقاله، برگزاری مسابقه، برپایی مجالس گوناگون و... گاهی ممکن است انسان، پیوسته نام معروف خود را در دل و بر زبان جاری سازد و بدین وسیله به ذکر او بپردازد. 

🔶گاهی ممکن است برای او دلتنگ شود، از داشتن چنین محبوبی شاد گردد، یا برایش ابراز نگرانی کند و به هر حال، با دل و زبان، به روشها و انواع مختلف می‌توان از نعمتی یاد کرد. 

🔶«زمینه» ی یاد کردن، از دیگر جهاتی است که در مسئله ذکر، باید مورد توجه قرار گیرد. هر قدر نعمتی بزرگتر و اهمیت آن بیشتر باشد، به مناسبتهای بیشتر باید از آن یاد شود و زمینه‌های ذکر آن را بیشتر مطرح گردد. گاهی گستره یک نعمت، همه زندگی انسان را می‌پوشاند. 

🔶در این حال، باید تمام جوانب زندگی، زمینه‌های شکر و ذکر قلبی و زبانی آن گردد. اگر در زمینه ای مناسب، تذکر به آن نعمت، فراموش شود، آن نعت کفران شده و «غریب» می‌گردد. 

🔶بنابراین نتیجه می‌گیریم که هر چه نعمتی گسترده تر، مهمتر و اساسی تر باشد و نیاز انسان به آن عمیق تر باشد، توقع و انتظار عقلی این است که بیشتر از آن یاد شود. طبعاً کفران آن نیز سخت تر است و عذاب شدیدتر، به دنبال دارد. 

🔶بیشتر یاد شدن، هم از جهت تعدد یاد کردن از آن نعمت است (کمیت)
هم از جهت زمانها و مکانهایی که باید یاد نعمت شود (زمینه‌ها و شرایط مختلف)،
هم از جهت مواردی که زمینه یاد کردن از آن وجود دارد،
هم از حیث شدت و غلظت یادکردن از آن (کیفیت)
و نیز از جهت انواع مختلف یاد کردن باید مورد توجه قرار گیرد.