شهید سید محرومان 5
بسم الله الرحمن الرحیم
کار بدون توقع
بــا وجــود فضــاى رســمى دادســتانى،فضایــى صمیمــى را بــه وجــود آورده بــود. بــه خاطــر ویژگــى هــاى اخلاقى اش،دیگــران بــه راحتــى مى توانســتند رابطــه برقــرار کننــد. هیــچ کســى در ســخت کوشــى و دقــت در کار قضایــى بــه پــاى او نمى رســید. هــر روز از صبــــح علــى الطلــوع ســر کار حاضــر مى شــد.
۱۸سـاعت کار کـــردن )آن هـــم کار پرمشـــغله ایشـــان واقعا دشـــوار بــــود.قلبـــا عقیـــده داشـت کـه بایـــد خودش را بـــه ســـختى بیاندازد، تـا یـــک گوشـه ازمملکـــت پـا بگیـــرد. بـا اینکـه دائمـــا سـر و کارش بـا مجـرم و متهـم بـود، در نهایـــت احتـرام و در عیـن حـــال بـا قاطعیـت و قانونمـــدارى، بـــا آنهـا رفتـــار میکرد
------
از طــرف آقای خلخالــی حکــم داشــتند تــا بــا قاچاق مــواد مخــدر مبــارزه کننـد. سـلاح داشــتندو بـه هیـچ قانــون و رویــه ای اهمیت نمی دادنــد.تحــت عنــوان دادگاه ویــژه مبــارزه بــا مــواد مخــدر جــاده را مـی بســتند، خودروهــا را می گشــتند و هـر کـــس را کــه می خواســـتند دســـتگیر و گاهـــی اوقـــات اجـــرای حکـــم می کردنـــد. تعــدادی از مســئولین نیــز از آنهاحمایــت می کردنــد. امــا سـید ابراهیـم جــوان بـر سـر قانــون بـا کسـی تعـارف نداشـت. رفـت خدمـت آیت الله قدوســی بــرای شـکایت. ایشـان گفت کــه ایـن مسـئله در جاهــای دیگــر کشــور هـم بــه وجود آمــده و قـرار اســت بـا امـام مطـرح کند. سـید ابراهیـم امـا گفـت کـه قضیــه کــرج را شــخصا حـل خواهـد کــرد. بـه محـل تجمــع آنهــا رفــت و اسلحه شـان را ضبط کرد و افــراد متخلــف را تحویــل دادگاه انقـلاب داد. آقــای خلخالـی زنـگ زد بـــرای بازخواسـت.
پرســید: «شــما اقــدام کردیـد بــه گرفتـن اعضـای این دفتـر؟»
سید ابراهیم گفـت: «بلـه»!
خلخالــی بــا عصبانیـت جــواب داد: «بالاتــر از تـو هـم نمـی توانــد ایـن کار را انجــام بدهــد.»
ســید ابراهیـم بــا صدایـی مطمئــن و آرام گفـت: «مـن ایــن کار را کـــردم و شـــد و بــه بالاتـــر از مــا هــم ســـلام برســـانید، اگر در کــرج مــن مسـئول هسـتم و نمی گــذارم کار غیرقانونــی انجـام بشــود». این حرکت،شــاید اولیــن مقابلــه جــدی بــا اقدامــات خودســرانه در کشـور بـود
