امام زمان عج 970

بسم الله الرحمن الرحیم 

غربت امام عصر عجل الله فرجه🥀
🔴‌‌کم معرفتی عوام 

◀️افراد عادی که معلومات چندانی درباره ی دین ندارند، بسیاری از ایشان، مطالعات و شنیده‌های دقیق و صحیحی درباره امر امامت و اوصاف امام علیه السلام ندارند، بلکه متأسفانه ضرورتی هم برای مطالعه در این باب احساس نمی کنند، در حالی که همین افراد در امور مادی خویش، نهایت دقت را – بدون هیچ گونه کوتاهی و مسامحه کاری – به خرج می‌دهند. 

◀️حتی اگر ببینند کسی در امور دنیایی، بدون مطالعه و تأمل به حرفه خاصی پرداخته و متحمل ضرر شده 
است، او را به خاطر عدم دقت و توجه لازم، مستحق ملامت می‌دانند. 

◀️در امور دنیوی، هر کس بخواهد کاری کند و یا حرفه ای را – هر چند ساده و معمولی – پیش بگیرد، ابتدا می‌کوشد اطلاعاتی بسیار دقیق درباره آن به دست آورد و از جنبه‌های مختلف آن مطلع شود. برای این کار، از هر فرد خبره ای درخواست راهنمایی و کمک می‌کند، تا به فنون کاری که در پیش دارد، آشنا شود. 
ولی متأسفانه اکثریت مردم درمسائل معنوی و امور دینی خود، معمولاً چنین دقت و تلاشی به خرج نمی دهند. فکر نمی کنند دنیایی که امور مادی در آن کاملاً از روی نظم و دقت اداره می‌شود، در امور معنوی هم حساب و کتاب دقیقی دارد. 

◀️بنابراین همان طور که مردم عمر خویش را برای رسیدن به اهداف مادی – مثل رسیدن به مال و مقام و رفاه – با برنامه ریزی دقیق و حساب شده صرف می‌کنند، باید در معنویات هم، حداقل راه را از بیراهه تشخیص دهند و انتظار نداشته باشند که از غیر راه معقول و منطقی به نتیجه مطلوب برسند. افرادی که برای جهان وسیع آخرت، به اندازه عالم محدود دنیا ارزش قائل نیستند، برای کسب سعادت واقعی خود به سراغ اهل بیت علیهم السلام – که دانایان این راه هستند – نمی روند. 

◀️اگر هم گاهی در مجلسی به مناسبت، چیزی درباره امام علیه السلام بشنوند، حداکثر این است که به طور بسیار موقت و محدود، تحت تأثیر واقع می‌شوند، نه این که با این اعتقاد زندگی کنند. عمر و زندگی ایشان خالی از یاد و کلام و راهنمایی ائمه علیهم السلام است، در حالی که انسان برای رسیدن به سعادت همیشگی، باید دنبال راهنما برود و از فرد آگاهی پیروی کند. در غیر 
صورت نمی تواند امیدوار به هدایت الهی باشد. 

💠امام باقر علیه السلام در توضیح ضرورت رجوع به خبره و راهنما در امور معنوی – در مقایسه با امور مادی – می‌فرمایند: یا ابا حمزة! یخرج احدکم فراسخ فیطلب لنفسه دلیلاً، و انت بطرق السماء اجهل منک بطرق الارض، فاطلب لنفسک دلیلاً. ای ابوحمزه! یکی از شما که می‌خواهد چند فرسخ راه برود، راهنما می‌گیرد، در حالی که تو نسبت به راههای آسمان – در مقایسه با راههای زمین – ناآگاه تر هستی، پس برای خود، دلیل و راهنما بجوی. 

◀️در آن زمان – جاده‌های امروزی ساخته نشده بود و اگر کسی می‌خواست چند فرسخ ازشهر دور شود، چون ممکن بود راه را از بیراهه تشخیص ندهد و به مقصود نرسد برای خود «بلد» و «راهنما» می‌گرفت. امروز هم – با گسترش امکانات – انسانها برای سفرهای خود، ناگزیر باید از نقشه و راهنما کمک بگیرد. نیاز به راهنما، در تمام شئون زندگی، کاملاً بدیهی و عقلانی است. 

◀️امام علیه السلام تذکر فرموده اند که شما نسبت به راههای هدایت، از جاده‌های دنیایی هم ناآگاهتر هستید. بنابراین به طرق اولی باید برای خویش راهنما بجویید. 

◀️❓به راستی، چند در صد شیعیان که اهل ولایت ائمه علیهم السلام هستند، چنین اعتقادی درباره امام علیه السلام دارند و این گونه به ایشان مراجعه 
می کنند؟

◀️❓ آیا امام علیه السلام به عنوان دلیل و راهنما در متن زندگی ما وجود دارند؟! 

◀️❓چند درصد امام شناسها به امام علیه السلام در این سطح عقیده دارند که باید ایشان را برای خود راهنما بگیرند «فاطلب لنفسک دلیلاً» آیا راهنمایی‌های امام علیه السلام – با علم سرشار الهی – به اندازه فردی که چند صباحی در رشته ای کسب تجربه کرده است، ارزش ندارد؟! 
آیا حداقل آن طور که برای داشتن یک کسب و کار پر رونق در دنیا تلاش می‌شود و تجربه دیگران مورد استفاده قرار می‌گیرد، نباید به امام علیه السلام مراجعه کرد؟! 

◀️واقعیت این است که ما شیعیان – چنان که باید و شاید – از امامان خود تبعیت نمی کنیم. خدای منان، معرفت ایشان را نصیب ما فرموده است. ما می‌شنویم و حتی می‌بینیم که امام علیه السلام «کشتی نجات» در طوفانهای هلاکت هستند، ولی آیا در زندگی خود، هنگام سختی دست به دامان ایشان می‌شویم؟!