حکایتها 1
بسم الله الرحمن الرحیم
روزی ملانصرالدین با یکی حرفش میشود، او را گرفته پیش قاضی میبرد. نگو که چند روز قبل هم ملا را به خاطر مسئلهای پیش همان قاضی برده بودند.
قاضی تا ملا را میبیند میگوید: ملا از تو عیب نیست؟ این دومین بار است که به این دیوان خانه میآیی.
ملا میپرسد: مگر چه میشود که به این دیوان خانه بیایم!؟
قاضی میگوید: یعنی چه، چه میشود! مگر نمیدانی که آدم درست کار به اینجا نمیآید؟
ملا میگوید: من همهاش در عمرم دو بار به اینجا آمدهام. تو که خودت همیشه اینجایی.
------
روزی ابن سینا از جلو دکان آهنگری می گذشت که کودکی را دید. آن کودک از آهنگر مقداری آتش می خواست. آهنگر گفت: ظرف بیاور تا در آن آتش بریزم. کودک که ظرف همراه نداشت، خم شد و مشتی خاک از زمین برداشت و در کف دست خود ریخت. آن گاه به آهنگر گفت: آتش بر کف دستم بگذار.
ابن سینا، از تیزهوشی او به شگفت آمد و در دل بر استعداد کودک شادمان شد. پس جلو رفت و نامش پرسید. کودک پاسخ داد: نامم #بهمنیار است و از خانواده ای زرتشتی هستم. ابن سینا او را به شاگردی گرفت و در تربیتش کوشید تا اینکه او یکی از حاکمان و دانشمندان نام دار شد و بعضى گویند که اسلام آورد.
-------------
مردی به سفر رفت. با خود قرص نانی داشت. گفت: اگر این را بخورم دیگر هیچ نخواهم داشت و میمیرم.
خدای تعالی فرشتهای را بر او گماشت و گفت: اگر آن نان را خورد، به او روزی بده و اگر نخورد، به او چیزی نده.
آن مرد نان را نخورد تا از گرسنگی مُرد در حالی که قرص نان باقی مانده بود.
--------------
نقل است گوزنی بر لب آب چشمه ای رفت تا آب بنوشد.
عکس خود را در اب دید، پاهایش در نظرش باریک و اندکی کوتاه جلوه کرد. غمگین شد. اما شاخ های بلند و قشنگش را که دید شادمان و مغرور شد. در همین حین چند شکارچی قصد او کردند.
گوزن به سوی مرغزار گریخت و چون چالاک میدوید، صیادان به او نرسیدند
اما وقتی به جنگل رسید، شاخ هایش به شاخه درخت گیر کرد و نمیتوانست به تندی بگریزد. صیادان که همچنان به دنبالش بودند سر رسیدند و او را گرفتند.
گوزن چون گرفتار شد با خود گفت:
دریغ پاهایم که ازآنها ناخشنود بودم نجاتم دادند،اما شاخ هایم که به زیبایی آن ها می بالیدم گرفتارم کردند !
چه بسا گاهی از چیزهایی که از آنها ناشکر و گله مندیم، پله ی صعودمان باشد
و چیزهایی که در رابطه با آنها مغروریم مایه ی سقوطمان باشد!
عالی بود