تخریبچی شهید 1

بسم الله الرحمن الرحیم 

شهید روز طبیعت
تخریبجی شهید رضا استاد
شهادت :  ۱۳ فروردین ۶۷
شهر بیاره عراق
شهادت با بمب شیمیایی

راوی: برادر اسماعیلی پور

رضا از بچه های با صفای جنوب شهر بود خودش میگفت بچه شاه عبدالعظیم. 
خیلی لوطی منش بود. از همون ابتدای ورودم به گردان تخریب یه سری از بچه های شاه عبدالعظیم تازه دوره آموزشی تخریبشون شروع شده بود. اگر اشتباه نکرده باشم مربیشون برادر بزرگوار کوهی مقدم بود که این حقیر هم با ایشان هم دوره شدم .توی مسیر رفتن به منطقه عملیاتی توی اتوبوس نشسته بودم که رضا اومد کنارم با همون گویش داش مشتیش.
بهم گفت چطوری بچه محل! 
منم زدم زیر خنده 
بهش گفتم بابا من بچه خانی آباد نو هستم تو بچه شهرری .
خندید و گفت: اره !!! خوب راهی نیست با موتور گازی یک لیتر بنزین راهه.
دیدم چیزی می خواد بگه 
بهش گفتم رضا چه خبر؟ گفت یه سوالی دارم ؟
گفتم در خدمتم؟ 
پرسید به نظرت  اگه من شهید بشم پدر مادرم چیکار میکنند؟ 
خیلی نگرانشون بود. منم به شوخی گفتم تو شهید بشو  نگران اونا نباش.
دیدم  جدی داره حرف میزنه. بهش گفتم داغ و ناراحتی اونا زود گذره اما خوشحالی و شادی تو ابدیه،
خوب از اونجایی که بعد شهادت اخویم  تجربه حال و هوای خانواده شهدا بعد شهادت عزیزانشونو داشتم کمی براش از اون حال و هوا گفتم دیدم خیلی آروم شد.
گذشت تا روز سیزدهم فروردین ۶۷ توی منطقه بیاره داشتیم با بچه ها جلوی مدرسه پتوهارو می تکوندیم و به شوخی سیزده بدر میکردیم . که یکدفعه هواپیماهای دشمن حمله کردند.
من و دو سه نفر از بچه ها ابتدا رفتیم تو کانالی که اون دور و برا بود. رضا پایین تر از ما جلوی چادر تدارکات بود که دقیقا  بمب شیمیایی کنارش خورد.
توی همون موقع یکی داد زد شیمیاییه.
یکی هم داد زد بوی بادوم تلخ میاد(یکی از علامت های گاز شیمیایی استشمام بوی بادام تلخ بود).
!خلاصه ماسک و زدیم . همراه بچه ها رفتیم رو ارتفاعات.
از اونجا معلوم بود که چند جای دیگه رو هم زدند.
فکر کنم آشپزخانه لشکر رو هم زده بودند
نزدیکای غروب اومدیم پایین که گفتند رضا استاد شهید شده.
یادش به خیر چه زود خدا طلبیدش...