کلام حق 301

بسم الله الرحمن الرحیم 
در آیه 29 سوره فاطر می‌فرماید:

إنَّ الَّذینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ

همانا کسانی‌که کتاب خدا را می‌خوانند و نماز بپا می‌دارند و از آن‌چه روزی‌شان داده‌ایم در پنهان و آشکار انفاق می‌کنند به تجارتی که نابودی ندارد امید بسته‌اند.

حضرت علی (ع) می‌فرمایند:

 إذَا أَمْلَقْتُمْ فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَةِ.
«هرگاه تنگدست شدید با دادن صدقه، با خدا معامله کنید.»

1-در تجارت انسان با انسان، نسیه وجود دارد، ولی پرداخت‌های حضرت حق در تجارت با او آنی است و نسیه‌ای در کار نیست.

2-در آیه و حدیث اگر دقت کنیم، پرواضح است که دادن صدقه تجارت با خدا عنوان شده است. در تجارت سود دو طرفه منظور است و هیچ تاجری نیست که به امید ضرر تجارت کند.

3-برای تجارت چه شریکی غنی‌تر و امین‌تر از خدا وجود دارد؟ که چندین برابر آن‌چه در راه او صدقه داده‌ایم را سریع بر‌می‌گرداند.

4-در تجارت دو نفر با هم شریک سود می‌شوند و هرگز یکی به فکر ضرر رساندن به دیگری نیست. چون اگر سود متقابل نباشد، تجارت یک‌بار بیشتر انجام نخواهد شد. پس اگر در راه خدا صدقه به فقرا دهیم، شریک تجاری‌مان خداست، قطع یقین به ما سود زیادی خواهد بخشید تا هم سرمایه را از دست ندهیم (چنان‌چه هیچ‌کس به خاطر صدقه‌دادن محتاج نشده است) و هم به تجارت با شریک سود ده تشویق شویم و دیگران را هم تشویق به تجارت با او کنیم.

5-انسان در تجارت با انسان سود خود را در نظر می‌گیرد، اما چون حضرت حق صمد و بی‌نیاز است، تمام سود را به طرف مقابل در تجارت می‌بخشد و نیز چون، صمد و غنی است، بسیار می‌بخشد چرا که مانند بشر به آن‌چه می‌بخشد نیاز ندارد. بشر از سود خود می‌بخشد و اگر زیاد ببخشد کم سود می‌کند ولی برای خدا چنین امری نیاز نیست.

6-بشر در تجارت با بشر، اگر جنس کم باشد، حاضر به خرید نمی‌شود چون سود نمی‌کند. یک تاجر هرگز 10 کیلو برنج مزرعه شما را نمی‌خرد. اما خدا یک دانه خرما را هم می‌خرد و با شما تجارت می‌کند. و عمده‌خر نیست، خردترین متاع را به شرط بی‌ریایی می‌خرد.

7-تجارت با خدا آسان نیست. تاجران بزرگ افتخار تجارت با هر خرده تاجری را نمی‌دهند. چون تجارت تاجری بزرگ با تاجری خرد مساوی با رشد تاجر خرد است. خدا هر ثروتمندی را لایق انفاق و تجارت با خود نمی‌داند. چه بسیار ثروتمندانی که با بخل و خساست فقط با شیطان لیاقت تجارت دارند و ریالی از آن‌ها را خداوند صلاح نمی‌بیند در سفره یتیمی بنشیند. تجارت با خدا افتخاری است که نصیب هر کس نمی‌شود.

8-اگر با وجود چنین آیات و دلایل روشن باز نتوانیم از شر شیطان رها شده و صدقه دهیم در روز قیامت هیچ دلیلی نداریم.