کلام ام امیرالمومنین علی ع 973
بسم الله الرحمن الرحیم
مولا امیرمؤمنان علی ع شنیدند که فرماندارش در بصره به مهمانی یکی از ثروتمندان بصره رفته است.
🔻 برای او نامه‌ای نوشت:🔻
بمن خبر رسیده که تو را به میهمانی خوانده‌اند و تو نیز به‌آنجا شتافته‌اى ...
هرگز نمى‌پنداشتم که تو دعوت مردمى را اجابت کنى که بینوایان را از خود مى‌رانند و توانگران را بر سفره مى‌نشانند.
🔹به خدا سوگند،
من از دنیاى شما مالی پس‌انداز نکرده‌ام و به جاى این لباس، که اینک کهنه شده است، جامه‌اى دیگر آماده نساخته‌ام...
ولى هیهات که هواى نفس بر من غلبه یابد
در حالی که در «حجاز» و «یمامه» بینوایى باشد که به یافتن قرص نانى امید ندارد و هرگز مزه‌ی سیرى را نچشیده باشد.
آیا به همین راضى باشم که مرا
امیرمؤمنان گویند ولی با مردم در سختی‌هاى روزگارشان مشارکت نداشته باشم؟
مرا براى آن نیافریده‌اند که چون چهارپایانی که در آغل بسته شده‌اند، غذاهاى لذیذ، به خود مشغولم دارد
▪️ نهج‌البلاغه، نامه ۴۵.
