حکایت زیبا 1015

بسم الله الرحمن الرحیم 
 

روزی حضرت سلیمان با لشکریان خود بر مرکب باد می گذشت . کشاورزی را دید که با بیل کار میکند و هیچ به عظمت سلیمان و سپاه او نمی نگرد. سلیمان در شگفت شد و گفت: ما از هر جا که گذشتیم کسی نبود که ما را و بزرگی ما را نظاره نکند . و پیش خود گفت این مرد یا خیلی زیرک و دانا و عارف است یا بسیار نادان و جاهل ....

پس فرمان ایست داد. سلیمان فرود آمد و گفت : ای جوانمرد جهانیان را شکوه و هیبت ما در دل است و از سیاست ما می ترسند. چون بزرگی ما را ببینند در شگفت شوند. و تو هیچ به ما ننگری و تعجب نکنی؟و این نوعی بی اعتنائی است که همی کنی .

آن مرد گفت :
لیکن ای سلیمان من در نظاره جلال خدا و قدرت او چنان مستغرق هستم که نیروی نظاره دیگران ندارم .ای سلیمان عمر من این یک نفس است که میگذرد چگونه به نظاره خلق آن را تباه کنم.

سلیمان گفت : اکنون از من حاجتی بخواه اگر حاجتی در دل داری؟ گفت : آری حاجتی در دل دارم و مدت هاست که من در آرزوی آن حاجتم و آن این است که مرا از دوزخ رها کن.
سلیمان گفت: این نه کار من است که کار آفریدگار عالم است .
گفت: پس تو هم چون من عاجزی و از عاجز حاجت خواستن به چه روی بود ؟

سلیمان دانست که مرد هوشیار و بیدار است . 
پس به او گفت : مرا پندی ده...
مرد گفت : ای سلیمان در ولایت حاضر منگر بلکه در عاقبت بنگر ...
ای سلیمان چشم نگاه دار تا نبینی که هر چه چشم نبیند دل نخواهد و سخن باطل مشنو که باطل نور دل را ببرد ...

📕کشف الاسرار: خواجه عبدالله انصاریش