پندانه394
جمعه, ۱ دی ۱۴۰۲، ۱۰:۴۵ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
به هر کس "نیکی" کنی او را "ساخته ای"
و به هر کس "بدی" کنی به او "باخته ای"
پس بیا بسازیم و نبازیم.
بخشش را "بخش کن"محبت را "پخش کن"
غضب "پریشانی" است نهایتش "پشیمانی" است
هر چه "بضاعتمان" کمتر است"قضاوتمان" بیشتر است
به "خشم" ، "چشم" نگو و از "جدایی" ، "جدا" باش
چقدر این متن زیباست👌
گله هارابگذار!ناله هارابس کن!
روزگارگوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!
زندگی چشم ندارد،
که ببیند اخم دلتنگِ تو را...
فرصتی نیست که صرف گله وناله شود!
تابجنبیم تمام است تمام!!
مهردیدی که به برهم زدن چشم گذشت
یاهمین سال جدید!!
بازکم مانده به عید!!
این شتاب عمراست ...
من وتوباورمان نیست که نیست!!
زندگی گاه به کام است و بس است؛
زندگی گاه به نام است و کم است؛
زندگی گاه به دام است و غم است؛
چه به کام و
چه به نام و
چه به دام،،،
زندگی معرکه همت ماست...زندگی میگذرد..
