سخن زیبا 808

بسم الله الرحمن الرحیم 
 

اول تعقل بعد توکّل !

شخصی آمد پیش پیامبر و شترش را 
ول کرد. پیامبر فرمود که شتر ات کو؟ 
گفت: به خدا سپردم!
پیامبر فرمود:
اعقل البعیر ثم توکّل؛
اول شتر را ببند بعد توکل کن.

بعضی ها فکر می کنند توکل یعنی 
بی محابا کار کردن. عقلانیت را بکار ببر
و تا آنجا که می توانی اندیشه ات را 
فعال کن، توکل هم بکن. 
نه اینکه بی فکر و بی حساب کار 

 

به خدا که بسپاری، حل می‌شود. خودم دیده‌ام؛ وقتی که از همه بریده بودم؛ بی هیچ چشم‌داشتی هوایم را داشت، در سکوت و آرامش، کار خودش را می‌کرد و نتیجه را نشانم می‌داد که یعنی ببین! تو تنها نیستی...
خودم دیدم وقتی همه می‌گفتند این آخر خط است، با اشاره حالی‌ام می‌کرد که به دلت بد راه نده! تا من نخواهم هیچ‌ آخری، آخر نیست و هیچ آغازی بدون اذن من سر نمی‌گیرد.
خودم دیدم وقتی همه سعی بر زمین زدنم داشتند، دستان مرا محکم می‌گرفت و مرا بالاتر می‌کشید تا از گزندشان در امان باشم، هرکجا آدم‌ها دوستم نداشتند، او دوستم داشت و خلأ احساس مرا یک‌تنه پر می‌کرد.
اوست از پدر پناه دهنده‌تر و از مادر، مهربان‌تر... اوست از هرکسی تواناتر.
من کارم را به خدا سپرده‌ام و او هرگز بنده‌اش را ناامید نمی‌کند.

«أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ » ؟!
چرا.. کافی‌ست، به خدا که خدا همه‌جوره برای بنده‌اش کافی‌ست...