کلام امام معصوم ع 907
بسم الله الرحمن الرحیم
شخصى از یاران امام صادق علیه‌السلام مى‌گوید: «نزد امام صادق علیه‌السلام رفتم، دیدم حضرت نماز مىخواند. بعد از نماز، در سجده مناجات کرد و براى زوار قبر امام حسین علیه‌السلام بسیار دعا کرد. وقتى مناجات حضرت تمام شد،
عرض کردم: فدایت شوم! آنچه من از شما شنیدم، اگر هم براى کسانى بود که خدا را نمىشناسند، گمان می‌کردم به آتش دوزخ دچار نمىشوند! به خدا که آرزو کردم حسین علیه‌السلام را زیارت مىکردم و حج (مستحبى) انجام نمىدادم!
حضرت در پاسخ فرمود: تو که به قبر سیدالشهدا علیه‌السلام نزدیک هستى، چرا به زیارت او نمىروى؟
عرض کردم: من نمىدانستم که مسئله به این عظمت است.
حضرت فرمود: «دعاگویان زوار حسین علیه‌السلام، در آسمان از دعاگویان او در زمین بیشترند. زیارت آن امام بزرگوار را ترک مکن. هرکه آن را ترک کند، آن قدر حسرت مىبرد که آرزو مىکند قبر حضرت، نزد او مىبود.» و سپس حضرت دوباره به تمجید زایران حضرت امام حسین علیه‌السلام و بیان فضایل آنان پرداخت.
