شهید سید محمد زینال الحسینی
بسم الله الرحمن الرحیم
سید محمد زینال حسینی در سال 1342 در تهران متولد شد
دوران تحصیل ابتدایی را با موفقیت پشت سر گذاشت.
مدت کوتاهی از ورود محمد به هنرستان نگذشته بود که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شروع شد. او درس و مدرسه را کنار گذاشت و راهی جبهه شد. سید، فردی متین، آرام، اخلاق مدار، باتقوا و یکی از شخصیت های بارز گردان تخریب بود. از نظر اخلاقی نسبت به نیروهای های جبهه یک سرو گردن بالاتر به نظر می رسید.
وظیفه سید محمد آموزش پاک سازی مناطق مین گذاری شده به نیروها بود. افراد او می بایست قبل از آمدن نیروهای رزمی، شناسایی و اطلاعات، وارد میدان مین می شدند و در زیر آتش سنگین دشمن، پاک سازی را آغاز می کردند. کسی که می خواست چنین افرادی را بسازد صرفأ نباید تجربه، تخصص و نیازمندی های فنی کار را بداند، بلکه لازم بود روحیه شهادت طلبی، ایثار، شجاعت و شهامت را در حد اعلا در رفتار و اخلاق خود به منصه ظهور رساند.
در جبهه بودن کسانی که در خط مقدم دچار ترس شده و به اصطلاح "کپ" می کردند. ترس در گردان تخریب معنا ندارد چرا که اگر نیروهای تخریب دچار ترس شده و متوقف شود، بقیه نیروها برای رسیدن به هدف به مشکل برخورد می کنند. تخریب چی در بدترین موقعیت باید بتواند بهترین تصمیم را بگیرد و در زمان تصمیم گیری به هیچ عنوان دچار ضعف نشود. شهید زینال هم خودش دارای این خصوصیات بود و هم می توانست به خوبی این روحیه را به نیروها منتقل کند. زمانی که باید کاری در مدت کمی انجام می شد، همه استرس داشتند کار یا عملیات به درستی انجام شود، اما سید محمد را هیچ وقت در حال عصبانیت و اضطرب ندیدند.
شهید فردی اخلاق مدار و آرام بود. بیشتر وقت ها ذکر خدا را بر زبان داشت. با وجود فرماندهان دیگر، همه دوست داشتند شهید همیشه پیش نماز باشد. سید همیشه سخترین و خطرناک ترین کارها را خودش انجام می داد. او همانند استادش "سردار حاج عبدالله نوریان"، فرمانده پیشین گردان تخریب بود، هرگاه کسی نزدیکش می رفت ناخوداگاه جذب او می شد. سید در عملیات های مختلف، فرمانده گروهان و معاون گردان بود. او طی حضورش در صحنه های نبرد 3 بار مجروح و شیمیایی شد. سرانجام در شهید در عملیات نصر 4، تاریخ 31 خرداد ماه 1366 در منطقه ی "ماووت" به مقام رفیع شهادت رسید. این شهید بزرگوار در قطعه ی 29، ردیف 3، شماره ی 7 در بهشت زهرای تهران آرمیده است. روحش شاد و راهش پر رهرو باد
