سخنی با خویش خود
بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
کافیست، کارهایی که می‌کنید ،،،،،،،
بی چشم‌داشت، بی کلک و از تهِ دل وبا نیت خیر باشد و انگیزه دهنده ای که از اشتیاق بر آمده باشد
اگر ماندنمان حالِ حتی یک نفررا خوب خواهد کرد، بمانیم،و اگر خندیدنمان لب‌های حتی یک نفررا می‌خنداند،بخندیم
اگر رفتنمان باری ازدوشِ حتی یک نفر بر خواهد داشت، برویم ،،،،،
اگر صدایمان برای حتی یک نفر دلنشین است ، حرف بزنیم ،من به شما قول می‌دهم که حتی با یک گل، بهار خواهد شد .....
خداوندا گاهی یادم میرود چیزهایی که امروز دارم پاسخ دعاهای چند سال پیشم هست ،،،،،
گاهی یادم میرود بنده هستم و صلاحم را تو بهتر میدانی ......
گاهی هم شاید باید گوشه ای خلوت کنم و یک دل سیر گریه کنم ،،،،،،
و بگویم:"پروردگارا ببخش آن گناهی را که سبب حبس و برآورده نشدن دعایم میشود"....
مرا ببخش به خاطر تمام لحظاتی که بودی و حضورت را احساس نکردم و ناامید بودم.....
ببخش همه را صدا زدم و هر دری را زدم ، جز نام تو و درگاه تو را.......
نفهمیدم که گاهی از سر حکمت نمیدهی و از سر رحمت دادی و تشکر نکردم ،و در نهایت بر تو توکل میکنم ،،،،،،،
چه زیبا گفتی : آیا خدا برای بنده اش کافی نیست ......
