حکایت زیبا 941

بسم الله الرحمن الرحیم 
فردی بود به نام آقای ذکایی که حیاط بسیار بزرگی در خیابان پامنار داشت با اتاقهای متعدد ، وضع مالی اش هم خوب بود. ماه به ماه برای دریافت اجاره به در منزل ما می آمد. اجاره آن روز پانصد تومان بود، کم نبود.
.
🔸شب عرفه ای بود، پدرم داشت آماده می شد تا لب حوض منزل وضو بگیرد که در زدند.
گفت: ” در را باز کن ، حاج آقای ذکایی است ، اجاره اش را می خواهد.”
.
🔸آمد داخل، به حاج آقا سلام کرد. مرحوم پدرم به من گفت: “پاکت آنجاست، برو بیاور و به حاج آقا بده” رفتم پاکت را که قبلا آماده کرده بود. برداشتم و بردم به آقای ذکایی دادم. تشکر کرد و قبل از این که برود از پدرم سؤال کرد: امشب شب عرفه است؟ گفت: “بله، امشب شب عرفه است” سؤال کرد: “اعمال امشب چیست؟ اعمال امشب را برای ما نمی گویید؟ تا آقای ذکایی این حرف را زد مرحوم پدرم بلند شد ایستاد و گفت: ” امشب اعمالی برای من دارد و اعمالی هم برای شما “! خیلی با اخلاق خوب ، با بیان خوب و زبان خوب و صورت باز پاسخ دادند. او با تعجب سؤال کرد: “مگر فرقی می کند؟
.
🔸مگر من و شما دارد؟ مرحوم پدرم فرمود: “بله، فرق می کند! اعمالی که برای من هست ادعیه و زیارت امام حسین علیه السلام است، نمازهایی است، اذکاری است، بیدار بودن و احیا گرفتن است این است که تا صبح بنشینم و خدا را بخوانم و عبادت کنم، این مربوط به من است.

اما آن اعمالی که برای شماست این است که الآن مقداری برنج و روغن خوب بخری و ببری در منزل کسانی که واقعا محتاج هستند، کسانی که سال می گذرد و برنج ندیده و نخورده اند، به یاد امام حسین به آنها بدهی و دلشان را شاد کنی، چون شب عرفه است و شب امام حسین است، بعد هم به خانه ات برو و تخت بگیر تا صبح بخواب! من باید بیدار باشم و برای شماها دعا کنم، برای خودم دعا کنم “!
____
خاطره ای از شیخ علی اکبر برهان؛ ایشان وکالت مطلقه از سید ابوالحسن اصفهانی و آیت‌الله حجت داشتند.