قصه عباس قلی خان
بسم الله الرحمن الرحیم
ای که دستت میرسد کاری بکن!
در زمانهای قدیم که در معابر عمومی چراغ نبود، افراد، خودشان و یا فرزندانشان چراغ نفتی و مانند آن را پیشاپیش حرکت میدادند تا برای راه رفتن خودشان یا پشت سری ها مشکلی پیش نیاید.
آن شب نیز عباسقلی خان، والی و حاکم مشهد مقدس میرفت نزد عالمی تا وصیت نامه اش را تنظیم کند. در مسیر رفتن فرزند کوچکش حسین آقا وی را با چراغ همراهی میکرد. پس از مدتی خدمت عالم مورد نظر رسیدند و ایشان همه وصیت هایش را انجام داد تا بعد از مرگش انها را انجام دهند.
این پول را پس از مرگم چنین کنید. آن مقدار را فلان جا خرج کنید. از یک سوم سهم خودم این را بپردازید و مانند آنها.
آن عالم نیز پس از تمام شدن وصیت های عباسقلی خان، گفت که انشاالله این اعمال خیر چراغ قبر و راه قیامت شما باشد.
در راه برگشت، حسین آقا که فرزند باهوشی بود، گاهی عقب میماند و پدر از او میخواست که جلوتر برود تا وی در نور چراغ پیش پای خود را ببیند.
به ناگاه عباسقلیخان به نصیحت به پسرش گفت: عزیزم! چراغ را جلوتر میبرند تا اگر چاهی، چاله ای و یا خطری بود دیده شود و انسان دچار مشکل نشود.
پسرک باهوش بلافاصله گفت:
پدر عزیزم اگر اینچنین است پس چرا شما چراغ خانه قبر، عالم برزخ و راه قیامت خود را واگذاشته ای تا بعدا برایت بفرستند؟ آیا مطمئنی که بعدا برایت میفرستند؟ چرا تا خودت هستی چراغت را با دست خودت حمل نمیکنی و از پیش نمی فرستی؟
عباسقلی خان متاثر از این حرف پسرش گریست وبعد از ان تصمیمش را عوض کردو شروع کرد کارهای خیر زیادی را با دست خود و در زمان حیاتش انجام داد. به گونه ای که از وی به عنوان " واقف بزرگ دوران صفویه" یاد می شود.
الان یادگارهای بسیاری از ایشان بصورت صدقه جاریه( وقف) به جای مانده است ، مثل مدرسه عباسقلیخان و .....
حدود 400 سال از حضورش در خراسان می‌گذرد و هنوز نامش برای بسیاری از مردم مشهد و ایران آشناست.
ای که دستت میرسد کاری بکن
پیش از آنکه از تو ناید هیچ کار
═════
