بلای کبر
بسم الله الرحمن الرحیم
صفت کبر را جدی بگیریم
خیلی بد است نفس انسان دچار رذائلی شود که نصیحت‌پذیر نباشد.
🔰 و خیلی بدتر از آن، نفس انسانی است که مرتب در حال توجیه‌کردن اعمال خودش است.
حتی اعمال بد و فاحش!
عمل بدی انجام داده باز نمی‌خواهد زیر بار برود و بگوید من اشتباه کردم. نفس، زیر بار لفظِ من اشتباه کردم نمی‌رود!
دقّت کنید: اگر این‌طور بود، نفس خیلی مریض است، نمی‌خواهد بپذیرد مقصر است و اشتباه کرده.
اینها نشان‌دهنده‌ی روح مریض است و آن بیمار هم خطرناک!
خطر بعضی از امراض، بیشتر است. چرا خطر این مرض بیشتر است؟ چون در ورای آن یک صفت وحشتناکی به نام کبر و غرور خوابیده و خدای تعالی می‌فرماید: به عزتم قسم، اگر ذره‌ای کبر در دل کسی باشد، نمی‌گذارم بوی بهشت را استشمام کند.
در روایات می‌فرماید: بوی بهشت که از هفتاد سال راه - شاید مثلا هفتاد سال نوری راه باشد - به مشام می‌رسد، نمی‌گذارم نزدیک این شخص شود.
خب انسانی که نصیحت‌پذیر نیست و نفسِ ملامت‌گر ندارد، یعنی نمی‌خواهد خودش را توبیخ و در دادگاه خود، نفسش را بازخواست کند، مرتب دیگران را محکوم و خودش را تبرئه می‌کند.
این شخص دارای یک صفتی به نام کبر است. باید هنوز خیلی کار کند تا این صفت از او خارج شود.
اگر زمانی این صفات شسته شد و بیرون رفت، می‌گویند آقا الان بیا بنشین با تو صحبت کنیم. و إِلا قبلش با ما حرف نمی‌زنند.
می‌گوید: آقا چرا بسته‌ایم؟ هرچه یا اللّه می‌گوییم جوابی نمی‌آید؟
خب برای اینکه خدا جواب تو را نمی‌دهد. اینها را پاک کن بعد بیا بنشین با هم حرف بزنیم
➖چه می‌خواهی؟
➖چه می‌گویی؟
➖حالا نصیحت‌پذیر شده‌ای؟
➖بیا تو را نصیحت کنیم. حالا بیا به تو بگوییم اشکال کارت کجاست.
و إلا بعضی‌ها سال‌هاست که تزکیه می‌کنند و انسان جرأت نمی‌کند به اینها بگوید که اِشکال کار تو در کجاست.
چون از همین هم که هستند طرد می‌شوند، می‌لغزند، می‌روند و جدا می‌شوند.
به ترکیب بعضی از افراد نمی‌شود دست زد.
