چرا چرا چرا؟؟؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 خانم از پیرمردِ دستفروش می پرسد:
 _این دستمال ها دونه ای چنده؟

🔹 فروشنده پاسخ می دهد: هر کدوم دو هزار تومن خانم.

▪️ خانم می گوید:
 _من شش تا برمی دارم و ده هزار تومن می دم یا نمی خرم و می رم.

🔹 فروشنده پاسخ می دهد:
 _اشکالی نداره خانم. با این که سودی برام نداره ولی این می تونه شروع خوبی برای من باشه چون امروز حتی یه دونه دستمال هم نفروخته ام و برای زنده ماندن به پولِ این ها نیاز دارم._

 ▪️ خانم، دستمال ها رو را با قیمتِ دلخواهِ خودش می خرد و با احساسِ برنده شدن، سوارِ ماشینِ شیکِ خود می شود و با دوستش به رستورانی شیک می رود.

▪️ او و دوستش آن چه را که می خواستند سفارش می دهند. آن ها فقط کمی‌ از غذای خود را می خورند و مقدار زیادی از آن را باقی میگذارند .

▪️صورتحساب  را  که 350 هزار تومان بود 400 هزار تومان  حساب می کنند و به صاحبِ رستورانِ شیک می گویند که بقیه اش را به عنوانِ انعام  نگه دارد...

👈 این داستان ممکن است برای صاحبِ رستورانِ شیک، کاملاً عادی به نظر برسد ، اما برای پیرمردِ فروشنده بسیار ناعادلانه است...

 ❓سوالی که مطرح می شود این است:
چرا همیشه هنگامِ خرید از نیازمندان، باید نشان* *دهیم که قدرت داریم؟ و چرا ما نسبت به کسانی که حتی نیازی به سخاوتِ ما ندارند #سخاوتمند هستیم؟
 
🔹  یک بار مطلبی را در جایی خواندم که می گفت:
 پدری از افرادِ فقیر، با قیمتِ بالا، اجناس می خرید، هرچند به وسایلِ احتیاج نداشت. گاهی اوقات هزینه ی بیشتری برای آن ها پرداخت می کرد. پسرش شگفت زده  از او می پرسد:
 "چرا این کار را می کنی بابا؟
 
👈  پدر پاسخ می دهد:
 "این خیریه ای است که در عزّت پیچیده شده است، پسر."