مراقبت کن
بسم الله الرحمن الرحیم
مراقب باش که چه چیزی وارد ذهنت می کنی.
مردم کاملا ناآگاه هستند. آنان هر چیزی را می خوانند و به تماشای تلویزیون ادامه می دهند، هر چیز ابلهانه و احمقانه را می بینند و می شنوند.
آنان به رادیو گوش میدهند، به گپ زدن ادامه میدهند و با مردم از هر چیز حرف می زنند و انواع آشغال ها را وارد سرهای همدیگر می کنند. هر آنچه در سر دارند جز آشغال نیست
از موقعیت هایی که در آن بی جهت از آشغالها پر میشوی دوری کن. همین حالا هم خیلی زیاد داری، باید از این بارهای ذهنی خلاص شوی. و باز به جمع آوری آنها ادامه میدهی؟ گویی که چیزهایی با ارزش هستند.
کمتر حرف بزن!
فقط به چیزهای اساسی گوش بده.
در گفتن و شنیدن تلگرافی عمل کن.
اگر کمتر حرف بزنی و کمتر بشنوی، آهسته آهسته خواهی دید که یک نوع تمیزی، احساسی از پاکی، گویی که تازه حمام کرده ای شروع می کند در تو برخاستن.
این همان خاک لازم برای رشد مراقبه است.
هر چیز بی معنی را نخوان.
لحظاتی را بدون مشغله برای ذهن خود باقی بگذار. آن لحظاتِ آگاهیِ بدون مشغله، نخستین لمحات از مراقبه هستند، نخستین منافذ از ماوراء.
نخستین اشعه ها از بی ذهنی
