هوای همدیگر را داشته باشیم
بسم الله الرحمن الرحیم
هوای همدیگر را راشته باشیم.
مردی که به طور منظم در جلسات گروهی شرکت می کرد، ناگهان و بدون هیچ گونه اطلاع رسانی، شرکت نکرد. بعد از چند هفته، یک شب بسیار سرد یکی از خدمتگزاران آن گروه تصمیم گرفت که از او دیدار کند. او مرد را در خانه، تنها، در مقابل شومینه ای دید که آتش درخشانی در آن می سوخت. مرد از خدمتگزار گروه استقبال کرد. آرامش و سکوتی در فضا حاکم بود. این دو نفر فقط شعله های رقصیده را در اطراف چوبی که شکسته شده بود و داخل شومینه بود، تماشا می کردند. پس از چند دقیقه خدمتگزار گروه، بدون گفتن هیچ کلمه ای، چوب های درون آتش را بررسی کرد و یکی از آنها را که از همه بیشتر درخشان بود و زیبا می سوخت، انتخاب کرد و با یک انبر آن را به کناری گذاشت. سپس دوباره نشست. میزبان همه چیز را زیرنظر داشت و مجذوب رفتار او شد. بعد از چند لحظه، شعله ی زیبای چوب جدا شده فرو نشست، تا اینکه فقط یک لحظه درخشید و آتش به زودی خاموش شد. در مدت کوتاهی، آنچه قبلاً نور و گرما بود، چیزی بیشتر از یک تکه چوب مرده سیاه نبود. از زمان ورود خدمتگزار کلمات بسیار کمی رد و بدل شده بود، پیش از آماده شدن برای عزیمت، خدمتگزار گروه قطعه چوب بی فایده را با انبر برداشت و دوباره در وسط آتش قرار داد. بلافاصله، تکه. چوب دوباره زنده شد و با نور و گرمای کنده های سوزان اطراف آن سوخت. هنگامی که خدمتگزار قصد رفتن داشت، میزبان گفت: از بازدید شما و از درس زیبایی که به من دادید متشکرم. من به زودی به گروه برمی گردم. ’
چرا یک گروه در زندگی ما مهم است؟
بسیار ساده است: زیرا هر عضوی که وارد گروه شود از بقیه، آتش و گرما می گیرد. لازم به یادآوری است که اعضای گروه بخشی از شعله های آتش هستند. همچنین خوب است یادآوری کنیم که همه ما مسئول سوزاندن شعله یکدیگر هستیم. و ما باید اتحاد را در بین خود تقویت کنیم تا آتش واقعاً قوی، موثر و پایدار باشد. آتش را در آتش نگه دارید. این گروه همچنین یک خانواده است مهم نیست که گاهی اوقات اختلاف نظرها و سو تفاهم ها ما را اذیت می کند. مهم وصل بودن ما است. ما اینجا هستیم تا همدیگر را در آغوش بگیریم، پیام بفرستیم، یاد بگیریم، تبادل نظر کنیم و بدانیم که تنها نیستیم
*بیایید شعله را زنده نگه داریم.*
*زندگی در کنار دوستان و خانواده زیباست.*
*با هم قوی هستیم.*
