کربلایی شدن ۶4
بسم الله الرحمن الرحیم
🏴 اگر ما در مجالس عزای حسین علیه السلام:
▪️ در بند ظواهریم و به دنبال اسم و رسم خطیب و سخنرانیم!!
▪️ در بند تعصبات کورکورانه ایم و جاهلانه هیئت ما و مسجدما میکنیم!!
▪️ در هنگام سخنرانی خطیب در بیرون مجلسیم و در هنگام مداحی داخل آن!!
▪️ انتخاب ما از هیئت بر مبنای مداح و نوحه خوان آن است!!!
▪️ کاری به محتوای مجلس نداریم و اسیر شخص سخنران هستیم!!
▪️ به دنبال تجمل و خودنمایی هستیم و اسیر منیت!!
▪️ در بند غذای مجلسیم و اگر شور شد یا بی نمک معترضیم!!
▪️اگر امام حسین در زندگی ما فقط در محرم و صفر است!!!
▪️ اگر مجالس و عزاداری ها در زندگی ما اثر وضعی ندارد!!
▪️ اگر قبل و بعد از مجالس عزا مشغول گناهیم!!
▪️ و ...
🔳 بدانیم که با حریت فاصله داریم و انتظار حضور در قافله کربلائیان را نداشته باشیم. بسیاری از افراد محب امام حسین ع بودند، همراه ایشون هم به کربلا آمدند اما از کربلا برگشتند و بی بهره شدند از عافیت در کنار ولایت.
🔳 امام حسین علیه السلام از ما حریت میخواهد و منتظر است کفش های توبه را از گردنمان آویزان و بر خیمه او وارد شویم با هر گناهی که انجام داده ایم.
🔳 او منتظر است تا با توبه و پشیمانی ما دستمان را بگیرد و نجاتمان دهد از سراب دنیا و گرداب نفس و ما را با خود ببرد در قافله عاشقان خویش.
🔳 خیمه های عزای حسین علیه السلام فرصتی است برای توبه ما و رجوع کردنمان به حسین علیه السلام. حر باشیم و نادم بر خیمه اش وارد شویم تا بر کشتی نجاتش سوار گردیم.
