شهید مصطفی ردانی پور 1
بسم الله الرحمن الرحیم
۱۵ تیر ۱۳۶۲ - سالروز شهادت شهید #مصطفی_ردانی‌پور شاگرد آیت الله بهاء الدینی، بهجت و جانشین شهید خرازی و فرمانده قرارگاه فتح سپاه
متولد اصفهان(1337)- پدرش کارگر و مادرش از طریق قالی‌بافی مخارج فرزندان را می‌کردند. عشق و محبت سرشار نسبت به ائمه اطهارو حضرت زهرا در این خانه موج می زد تا آنجا که با همان درآمد ناچیز جلسات روضه‌خوانی ماهانه در منزلشان برگزار می‌شد. مصطفی از 6سالگی به مغازه کفاشی می‌رفت و در ایام تحصیل نیز نیمی از روز را به کار مشغول بود. او تحصیل در هنرستان را به دلیل جو طاغوتی و فاسد آن زمان تحمل نکرد و به تحصیل علوم دینی پرداخت. مدت 6سال در مدرسه حقانی قم که طلبه های آن از تدین، اخلاق حسنه، بینش و همت والایی برخوردار بودند تحصیل کرد.
او از فرصت‌ها برای تبلیغ به مناطق محروم کهکیلویه و بویراحمد و یاسوج سفر کرد و در سازماندهی و هدایت حرکت خروشان مردم مسلمان آن خطه، تلاش نمود. پس از پیروزی نیز در حفظ و حراست از انقلاب می کوشید و با جریانات ضدانقلاب مبارزه می کرد.
با شروع جنگ تحمیلی لباس رزم پوشید و در کسوت سپاهیان درآمد و تا رده جانشینی لشکر امام حسین-ع(شهید خرازی) و نیز فرماندهی قرارگاه فتح سپاه پیش رفت. او حلقه اتصالی بود بین نیروهای رزمنده با حوزه علمیه. در جبهه شجاعت های فراوانی از خود نشان داد و حتی پایمردی او در فتح المبین، عملیات را از شکست نجات داد.
این روحانی عارف و فرمانده شجاع سپاه اسلام در عملیات والفجر ۲(منطقه حاج عمران ) به وصال محبوب نایل شد و پیکر پاکش نیز هرگز بازنگشت!
وی همواره در پی شهادت بود. این جمله از او خطاب به شاگردانش به یادگار ماند که: "عمامه من کفن من است"
فرازی از وصیت نامه شهید:
سپاس خداوندی را که دوستانش را از دلبستگی به دنیای فریب کار رهانید!
...و شما ای روحانیون و طلاب عزیز! کار شما بهترین کارهاست - هدایت و ارشاد و اداره جامعه اسلامی و پیاده کردن احکام نورانی اسلام.
در راه خدا حرکت کردن، سختی و رنج دارد، موانع زیاد است و با صبر و استقامت راه انبیا را ادامه دهید که امروز جوانان ما با ریختن خونشان موانع راه را برداشتند و بر می دارند و ما در قیامت در پیشگاه خداوند تبارک و تعالی عذری نداریم.
...و شما ای پاسدار عزیز و جوان برومند که در راه مقدسی گام بر می دارید ...خون سرختان پیام آور هدفتان و سرهای بریده و بدن های قطعه قطعه شده شما نشانگر مظلومیت تان است. هیچ گاه دست از دامان امام زمان(عج) و نایب بر حق او برندارید.
