سخن زیبا 530
شنبه, ۲۱ خرداد ۱۴۰۱، ۰۵:۱۲ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
همیشه آدم هایی که جواب در آستین دارند برایم عجیب بودند
نه که بلد نباشم من هم جواب بدهم، نه!
اما من بیشتر اوقات حرف را آنقدر مزه مزه می کردم تا اصلا بحث تمام می شد و آدمِ روبرویم می‌رفت
ولی من هنوز داشتم با خودم کلنجار می رفتم که چرا سکوت کردم وقتی می توانستم جواب دندان شکنی بدهم!
اما با گذر زمان فهمیدم آدم هایی که هیچ مرزی ندارند و می توانند در لحظه جواب دندان شکن بدهند؛
آدم هایی هستند که به هیچ چیز جز برنده شدنشان در بحث فکر نمی کنند!
و دیگر برایم عجیب نبود اگر آدمی را میدیدم که می تواند هرچه دلش می خواهد بگوید و طوری رفتار کند که انگار حق، تمام قد با اوست!
دیگر برایم عجیب نبود چون فهمیدم برنده ی حقیقی در بحث آدمیست که می تواند با تنها یک جمله بحث را تمام کند، اما چیزی جلودارش می شود:
شخصیتش!
