تا عید غدیر عید الاکبر 7

بسم الله الرحمن الرحیم

سوره والعصر در شان امیرمومنان علیه السلام

یکی از صفات برجسته امیرمومنان علیه السلام در خطابه، مقام رضایت به حق و مقام رضایت توام با صبر و مقام ایمان می باشد.

در اواخر فصل 5 خطابه، پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمایند:

"وَ فِی عَلِیٍّ وَ اللَّهِ نَزَلَتْ سُورَةُ وَ الْعَصْر: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ.  وَ الْعَصْرِ  إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْر  الا علیا الذی آمن ورضی بالحق والصبر" .

یکی از صفات برجسته امیرمومنان علیه السلام در خطابه، مقام رضایت به حق و مقام رضایت توام با صبر و مقام ایمان می باشد. که به طور ساده و بیان معمول می توان گفت که حضرت علی علیه السلام صاحب سه ویژگی هستند: 1) ایمان دارند، 2) خشنود به حق هستند و 3) خشنود به صبر می باشند.

مرحوم فیض کاشانی در تفسیر صافی می گوید: «رضی بالصبر ذکر خاص بعد العام است چرا که در حق، صبر نیز هست وهرکه با حق باشد حتما صبور نیز هست»  و یکی از حق ها، صبر وشکیبایی است در3 مرحله؛ 1) صبر بر معصیت، 2) صبر بر طاعت، 3) صبر در مصیبت.

پس با این حساب دو ویژگی شاخص عنوان شد: آمن و رضی بالحق : ایمان وخشنودی به حق.

تذکر غیر مستقیم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم  این است که اگر شما ماموم به علی علیه السلام هستید و علی علیه السلام امام شما است،  باید شما هم مثل او راضی به حق باشید. با کمی تامل در زندگی روزمره باید پی برد که آیا ما در رفتار های شخصی، خانوادگی و اجتماعی بر اساس و معیار حق حرکت می کنیم یا خیر؟ و این رضایت فقط در مرحله ذهن نیست، بلکه همه‌ی مراحل از ذهن تا عمل یا از اعتقاد تا عمل، از عمل تا فقه و از اخلاق تا اعتقاد را در بر می گیرد.

آیا می توانیم این توصیه غیر مستقیم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را در خود پیاده کنیم؟ آیا در زندگی شخصی حق مدار هستیم؟

آیا حق را تاپای زیان طرفداری می کنیم؟ یا همین که پای ضرر و زیان شخصی، مالی، و یا غیره به میان آمد، حق را رها کرده وآن را مهجور می داریم.