قدری تامل
بسم الله الرحمن الرحیم
متن زیر به جهت تامل و تحلیل بار کذاری شده
اتمام حجت از روز اول !
ژاپنی ها همان کلاس اول دبستان، با بچه هایشان اتمام حجت می کنند .
درس اول هم جغرافیاست ؛ نقشه ژاپن را می گذارند جلوی بچه ها و می گویند : این ژاپن کوچولوی ماست ، ببینید ! ژاپنِ ما نفت ندارد ، معدن ندارد ، زمینش محدود است و جمعیتش زیاد و ...
و لیستِ « نداشته ها »را به بچه ها گوشزد می کنند ،خیلی خودمانی بچه هایشان را می ترسانند ...
نظام آموزشی ژاپن فهرست مشاغل مورد نیاز جامعه ر...ا از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد می کنند ،
حتی حجم کتاب های درسی ژاپن یک سوم اروپاست ، چون ژاپنی ها معتقدند« عمیق اندیشیدن» بهتر از
« حجم کتاب هاست » است ! حالا این را مقایسه کنید با کتاب های درسی و حتی رسانه های ما – که از همان اول مدام در گوش بچه ها می خوانند : «
ای ایران ای مرز پر گهر ، سنگِ کوهت پر از دُر و گوهر است » و ...
در دبستان هم ، اولین درس ما تاریخ است ،
نه برای عبرت ،
بلکه برای شرح « افتخارات گذشته » ،
اگر نقشه جغرافیایی را هم بگذارند جلوی بچه ها ، با غرور می گویند:
«بچه ها ببینید!
ایران همه چیز دارد ! نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دریا دارد و ... »
نتیجه اش می شود احساس « داشتن » و « غنای کامل » و ایجاد ترکیبی از تنبلی اجتماعی و حتی طلبکاری ، که به اشتباه به آن می گوییم غرور ملّی . ...
با این وصف کودکان و نوجوانان و مدیران و نسل جدید ما باید برای « چه چیزی » تلاش کنند ؟
این می شود که بچه های ما فکر و ذکرشان ، می شود دکتر شدن ، مهندس شدن و خلبان شدن .
یعنی شغل های رویایی و به شدت مادی – که نفع و رفاهِ « شخص » در آن حرف اول و آخر را می زند ، نه نیاز کشور...
لازم به ذکر است ژاپن رتبه اول خود کشی را دارد
