حکایت زیبا 637

بسم الله الرحمن الرحیم

دو مرد در کنار دریاچه ای مشغول ماهیگیری بودند. یکی از آنها ماهیگیر با تجربه و ماهری بود اما دیگری ماهیگیری نمی دانست. هر بار که مرد با تجربه یک ماهی بزرگ می گرفت، آنرا در ظرف یخی که در کنار دستش بود می انداخت تا ماهی ها تازه بمانند، اما دیگری به محض گرفتن یک ماهی بزرگ آنرا به دریا پرتاب می کرد.
ماهیگیر با تجربه از اینکه می دید آن مرد چگونه ماهی را از دست می دهد بسیار متعجب بود .

لذا پس از مدتی از او پرسید چرا ماهی های به این بزرگی را به دریا پرت می کنی ؟
مرد جواب داد:

 آخر تابه من کوچک است!

گاهی ما نیز همانند همان مرد ، فرصت های بزرگ، شغل های بزرگ، رویاهای بزرگ و امکان های بزرگی را که خداوند به ما ارزانی می دارد را قبول نمی کنیم.
 این فرصت ها را نباید بدلیل کوچک بودن یا همرنگ نبودن و یا ناخوشایند بودن از دست بدهیم بلکه باید تهدیدها را به فرصت و فرصت ها را برای شکوفاشدن استعداد ها تبدیل کرد اگر از فرصت استفاده نکنیم تهدید میشود اگر در برابر تهدید تدبیر و اقدام درست نباشد به بحران تبدیل میشود
چون ایمانمان کم است.

با اعتماد به نفس کامل از آنچه خداوند بر سر راهت قرار می دهد استفاده کن.

به یاد داشته باش:

به خدایت نگو که چقدر مشکلاتت بزرگ است،
به مشکلاتت بگو که چقدر خدایت بزرگ است .