سخن زیبا 477

✨﷽✨

👤 استادعلی صفایی حائری

✍️در همین شب‏هاى ماه رمضان، که ما دور هم مى ‏نشینیم و مى ‏گوییم ماه رمضان آمد. باید مواظب باشیم و به خودمان فکر کنیم، ولى مانند کسى هستیم که به حمام آمده است، ولى نه براى تطهیر، که براى بازى!

وقتى بچه بودیم، نزدیک عید که مى ‏شد، ما را به حمام می فرستادند. چند تا بچه بودیم، بدجنس و بازى ‏گوش. گاهى سه ساعت در حمام مى ‏ماندیم؛ آن هم حمام ‏هاى قدیمى که خزینه داشت. همدیگر را مى‏زدیم و پوست همدیگر را مى ‏کندیم و صاحب حمامى چقدر ما را دعوا مى ‏کرد! بعضى وقت‏ها هم بیرونمان مى ‏کرد، ولى وقتى مى ‏آمدیم خانه، پشت گوش‏ها و پاهامان همه کثیف مانده بود. مادر ما هم که خیلى دقیق بود، پشت گوش‏ها و آرنج ‏هاى ما را نگاه مى ‏کرد و مى ‏پرسید: اینها چیه؟! ما را تنبیه مى ‏کرد و گریه مى‏ کردیم.
ما حمّام رفته بودیم، اما بازى کرده بودیم. در مقام تطهیر نبودیم.

رمضان ‏ها آمده و رفته، امّا ما لَعْبِ به رمضان داشته‏ ایم و جدّى نبوده ‏ایم. ماه رمضان که شهر طهور، شهر تمحیص  ماه طهارت، ماه شستشو است، اما ماه شستشوی ما نبوده