امام زمان عج 605

بسم الله الرحمن الرحیم

🔺امام رضا علیه السلام در توصیف این فتنه – که دامنگیر مردم مصیبت زده زمان غیبت می‌شود – فرموده اند:
. یک فتنه کر و شدید (خیلی مبهم و پیچیده) ناگزیر فرا می‌رسد که هر خودی و دوست نزدیکی در آن می‌افتد. این فتنه، زمانی است که شیعیان، سومین از فرزندان مرا گم می‌کنند، که اهل آسمان و زمین و هر زن و مرد دلسوخته و هر غمگین و اندوهناکی، بر آن حضرت می‌گریند.

🔺امام رضا علیه السلام از یک فتنه خبر می‌دهند، «فتنه» به معنای امتحانی است که انسان را می‌فریبد و هر کس ممکن است در مقابل آن فریب خورده، بلغزد. به علاوه در بیان دشواری این امتحان، تصریح فرموده اند که این فتنه (صماء صیلم) است.

🔺«صماء» به معنای «کر» و «صیلم» به معنای «شدید» است. یعنی این امتحان، چنان سخت و نامعلوم است که دوستان و خواص را هم بر زمین می‌زند و همه در معرض سقوط و انحراف قرار می‌گیرند.
امام رضا علیه السلام این زمان را هنگام گریه و زاری اهل آسمان و زمین دانسته اند، دوره ای که اهل درد، از گم کردن امام زمانشان، غمگین و افسرده خاطر هستند و شادی و خوشحالی نمی بینند.

🔺چون غم امام غائب از دل ایشان بیرون نمی رود، زندگی آنها با غم و اندوه بر غیبت امام زمانشان عجین است.

🔺لذا در پی بسیاری از خوشیهای اهل دنیا نیستند و در شادیها و جشنها، دل سوخته آنها التیام نمی یابد.

🔺امام رضا علیه السلام سپس فرمودند:
 پدر و مادرم فدای آن کس که هم نام جدم است، شبیه من و شبیه حضرت موسی بن عمران علیه السلام است. نوری که از شعاع نور قدسی روشن می‌گیرد، از او نمایان است. چه بسیارند زنها و مردهای مؤمن که در گم کردن «ماء معین» دلسوخته و اندوهناک و سرگردان و ناراحت هستند. گویی آنها را می‌بینم که در ناامید کننده ترین شرایط هستند. (در هنگام ظهور) آنها را صدا می‌کنند،با صدایی که از دور، هم چون نزدیک – شنیده می‌شود، که این ندا برای مؤمنان رحمت و برای کافران عذاب است.

🔺این وصف حال شیعه دلسوخته، هنگام گم کردن  است و حزن و اندوهی که برای گم شدن این آب گوارا دارد. درد شیعه این است که این ماء معین چرا غائب نشده است؟

🔺چرا وقتی بخواهند دیگران را به سوی امام عصر علیه السلام متوجه سازند، باید نشانی  را بدهند؟

🔺چرا حضرتش در این زمان، قدرت و مکنت ظاهری ندارد؟ و چرا شیعیانشان هم در وضعیت ناامید کننده ای هستند؟
اما در عین ناامیدی، در زمانی که توقع نمی رود و با محاسبات عادی قابل پیش بینی نیست، به صورت ناگهانی ندای ظهور سر می‌دهند و یاران باوفای خویش را می‌خوانند. این ندای ملکوتی، دلهای اندوهناک و سوخته مؤمنان را تسلی می‌بخشد و سبب عذاب کافران می‌گردد.

🔺بار دیگر در حدیث شریف دقت کنید. امام ابوالحسن الرضا علیه السلام که خود حجت معصوم خدا است – درباره حضرت بقیة الله ارواحنا فداه می‌فرمایند: «پدر و مادرم فدای او» سخن در این است که آیا ما انسانهای عادی که امروز امت و رعیت این امام بر حق هستیم، حاضر هستیم از عزیزترین عزیزان خود، در راه ولایت حضرتش بگذریم؟

🔺 امروز حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه چند تن دوستدار دلسوخته دارد که اوصاف بیان شده در این حدیث، درباره آنها صادق باشد؟

🔺چنان چه امام عزیز بی همتا، با آن همه فضائل خدادادی در میان ما هست، با این که هیچ نیازی به هیچ کس ندارد و همگان به او نیازمند هستند، اما از مراجعه به حضرتش خودداری می‌کنند. راستی، اگر بخواهیم در این زمان، کسی را «غریب» بنامیم، به جز این حجت بزرگوار الهی، کسی را می‌یابیم؟!