دلنوشته 51
بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی وقتها، آدم دلش قنج می‌رود برای عزیزکرده‌ای، دوستی، عزیزی ...
آنقدر هوایی و دلتنگ می‌شود، که دستانش رو به آسمان بلند می‌شوند!
و اینجاست که زبانش باید بچرخد؛ تا دلچسب و جانانه، عزیزش را دعا کند و دلش خنک شود...
امام سجاد علیه‌السلام، دعای پنجم صحیفه را برای همین حال و هوای ما، نوشته‌اند!
از اول تا به آخرش، تماماً دلدادگی‌ست، اما فراز آخرش، اوجِ طلب است برای عزیزی که می‌خواهی تا ابد، سهمی از قلبت داشته باشد؛
⭐️ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ دُعَاتِک الدَّاعِینَ إِلَیک، وَ هُدَاتِک الدَّالِّینَ عَلَیک، وَ مِنْ خَاصَّتِک الْخَاصِّینَ لَدَیک، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
دلبرجان ؛ درود تو بر محمد (ص) و آل او
ـ (ما) من و عزیزم رو، از آدمایی قرار بده، که همه رو به آغوش تو دعوت می‌کنند،
ـ و راهنمایانِ محکم و بادلیل، بسمت تو هستند،
ـ من و عزیزم رو، از نورچشمی‌ترین بندگان ویژه‌ات، برای خودت قرار بده ...
ای مهربونی که کسی به گرد پات هم نمیرسه!
