امام زمان عج 530

بسم الله الرحمن الرحیم

هر لحظه امام زمان ارواحنافداه دارند ما را می‌بینند. هر عملی را که انجام بدهیم «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ» (توبه/١٠۵).

🔶همان لحظه‌ای که در خانه‌ات نشسته‌ای و داری با همسرت صحبت می‌کنی، اگر یک صحبتی از روی مهر و محبت باشد، آقا خوشحال می‌شوند و می‌فرمایند در این خانه شیعیانِ من آرامش دارند.
اما اگر تندی کنی آقا ناراحت می‌شوند.

🔶چقدر آقا از رفتار و حرکات ما خون دل بخورند؟ دیگر بس است. بیاید این‌قدر آقایمان را نرنجانیم. حداقل در این دنیایی که امام زمانِ ما غریب و مظلوم و بی‌پناه است، آقا از طرف ما اَمان داشته باشند. ما به آقا اَمان بدهیم.

🔶آقا بفرمایند این شیعه‌ی من خوب می‌داند چطور عمل کند، ماشاءالله، احسنت، خیالم از بابت این شخص راحت است.

🔶مثلِ یک پدری که در خانه دائم غم و غصه‌ی بچه‌هایش را دارد. یک بچه‌ کوچک است نمی‌داند چکار کند، باید آن را بگیرند آرامش کنند.
به یک بچه‌ای که عقل دارد، رشد کرده و به سن بلوغ رسیده است می‌گوید: آفرین بابا، تو دیگر غم مرا زیاد نکن، تو هم بیا کمک من باش.

🔶امام زمان ارواحنافداه پدر مهربان است. «والد شفیق» پدرِ دلسوز و مهربانی است که می‌بیند همه‌ی بچه‌هایش دارند با آتش بازی می‌کنند، سَمّ مُهلکِ گناه را سر می‌کشند، یکی آتش‌بازی می‌کند، یکی لبِ پرتگاه رفته است. غم و غصه‌ی همه را دارند.

🔶حالا ما طوری باشیم که آقا به ما بفرمایند: آفرین، تو هم بیا کمکِ من باش. یک خورده این خواهر و برادرانت را نصیحت کن، جمع و جورشان کن، حفظشان کن. دیگر من غصه‌ی تو را نمی‌خورم، از بابت تو خیالم راحت است.