امام خامنه ای 544
يكشنبه, ۱۶ آبان ۱۴۰۰، ۰۹:۱۰ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
احتـرام به والدیـن در زندگـی رهبری
بنــده اگــر درزندگــی خــود در هــر زمینــه ای توفیقاتــی داشــته ام، وقتــی محاســبه
میکنــم، بــه نظــرم میرســد کــه ایــن توفیقــات بایــد از یــک کار نیکــی کــه مــن بــه یکــی از والدینــم کــرده ام، باشــد.
مــن از قــم دســت کشــیدم و بــه مشــهد رفتــم و خـدای متعـال توفیقـات زیـادی بـه مـا داد.
بـه هـر حـال، بـه دنبـال کار و وظیفـه خـود رفتـم اگـر بنـده در زندگـی توفیقـی داشـتم،
اعتقــادم ایــن اســت کــه ناشــی از همــان بــری اســت کــه بــه پــدر، بلکــه بــه پــدر و
مــادرم انجــام داده ام؛ ایــن قضیــه را گفتــم بـرای اینکـه شـما توجـه بکنیـد کـه مسـئله
چقــدر در پیشــگاه خــدا مهــم اســت
