امیرالمومنین علی ع 97

بسم الله الرحمن الرحیم

چه بگویم از نفس پیامب اکرم رسول خدا درباره اش فرموده بود: «تو میشنوی آنچه را که من میشنوم و میبینی آنچه را که من میبینم جز آنک تو نبیّ نیستی
ازاینرو آنچه ما دربارة امیرالمؤمنین و مولی الموحّدین میگویم چون قطره ای است در مقابل دریا و ذرّه ای است در مقابل خورشید. پس عقول جهانیان و زبان ستایش گران کوچکتر و نارساتر از آن است که حقّ این امام همام را ادا کند.
لکن از همان آغاز که خود را شناختم نسبت به یادمان آن حضرت و فرزندان گرامش حرص و ولع داشتم  و این امر به  مرور ایام و گذشت سالها فزونی میافت و شوقم بیشتر میشد و قلبم به مطالعه احادیث و آثار و استماع مناقب و مدایحشان نورانی میگردید.
و گویا شاعر این اشعار را به زبان حال عاشقانش سروده است:
 
.

محبّت خاندان پیامبر با استخوانم درآمیخته و در
مفاصلم جریان پیدا کرده  پس مرا معذور مدارید.
خدا را سوگند که من شیفتة آنان هستم با یاد آنان
مرا از خودا بیخود کنید.
مادرم را عذاب خدا فرا نگیرد که جام عشق علی
پیمود و از راه شیر به کامم فرو ریخت.
و پدری داشتم شیفته ابوالحسن علی و مرا شیفتگی علی از این
پدر و مادر به ارث است