امام زمان عج (476)
بسم الله الرحمن الرحیم
از بیعت امام حسن مجتبی علیه السلام تا غیبت حضرت حجت بن الحسن عجل الله فرجه
🔷اگر #علم و #عصمت ائمه علبهم السلام را با دلایل عقلی و نقلی پذیرفتیم و ایشان را از نظر علم و آگاهی، #برتر دانستیم به حکم #عقل، باید در تمام تصمیم‌گیری‌ها #تسلیم ایشان باشیم چه #صلح و #بیعت کنند و چه #قیام و #مبارزه و چه از چشمها #غیبت!
🔷مشکل رفتاری بسیاری از ما به اصطلاح شیعه،به همین ضعف در ایمان به برتری امام و قوت در #خود‌برتربینی ما بر می‌گردد و به همین جهت همانند آنهایی که در زمان امام حسن مجتبی بودند گاهی- بخاطر مشکلات- به غایب بودن امام زمان ایراد می‌گیریم و هنوز #غافل از #منزلت و #وظیفه خاص هر کدام از ائمه‌ایم.
🔷ابو سعید عقیصا می‌گوید: وقتى امام حسن علیه السلام با معاویه مصالحه کرد، مردم به نزد او آمدند و بعضى از آنها امام را به واسطه بیعتش مورد سرزنش قرار دادند.
🔷 امام حسن علیه السلام فرمود: «واى بر شما، چه مى‌دانید که چه کردم؟ به خدا سوگند این عمل براى شیعیانم از آنچه که آفتاب بر آن بتابد و غروب کند بهتر است، آیا نمى‌دانید که من امام واجب الطاعة بر شما هستم و به تصریح رسول خدا (ص) یکى از دو سروران #جوانان بهشتم؟
🔷 گفتند: آرى، فرمود:...آیا مى‌دانید که هیچ یک از ما ائمه نیست جز آنکه #بیعت سرکش زمانش بر گردن اوست مگر حضرت #قائم که روح الله #عیسى بن مریم پشت سر او نماز مى خواند؟
🔷خداوند ولادت او را #مخفى مى‌سازد و شخص او #پنهان مى‌شود تا آنگاه که خروج کند بیعت احدى بر گردن او نباشد...»(کمال الدین، ج۱، ص: ۳۱۶)
