شهید زنده است

بسم الله الرحمن الرحیم

🌹 کاش مثل شهید باشیم :🌺

می‌خواهم بنویسم که درختها روزی پیر می شوند ؛ از ریشه می‌خشکند و تبرها تنه‌شان را خواهند برید . دیوارها سرانجام فرو خواهند ریخت و از خاطره‌ها محو خواهند شد . جاده‌ها تکه تکه خواهند شد و جویها و رودها خواهند خشکید .

می‌خواهم بنویسم ابرها در آسمان ، درگذرند . در بیابان ، بادها در سفرند . باران که می‌آید خیلی زود از نفس خواهد افتاد . برف که می‌بارد ، به زودی آب می‌شود . سرما چند ماهی که می‌گذرد پَر می‌گیرد و تابستان ، بالاخره تمام شدنی است .

می‌خواهم بنویسم من روزی فراموش می‌شوم ، تو روزی از یاد می‌روی ، و از ما سرانجام خاطره‌های حتی کوتاه ، باقی نخواهد ماند . آدمها می‌آیند و می‌روند . قرنها به دنبال هم متولد می‌شوند و می‌میرند . دهه‌ها و سالها ، به چاهِ تاریخ می‌افتند و ماهها و روزها به سرعت قطار ، از جلو چشمهای زندگی ، با بار خالی یا پُر ، دور خواهند شد .

می‌خواهم بنویسم که بیایید بنشینیم و بنویسیم که از روز نخست تولد حضرت آدم (علیه السلام) ، چه قدر انسان آمده‌اند و رفته‌اند . از انبوه مردها و زنهای آمده و در گذشته ، چند تا اسم باقی است . راستی چند خاطره از آنها مانده ؟ اگر مانده ، از چه کسانی است ؟

می‌خواهم باز هم بنویسم و بعد نتیجه بگیرم که: «او فراموش ناشدنی است . اسم او ماندنی و ماندگار است . او از یاد نمی‌رود ، که به یاد می‌آید و در یاد می‌ماند.»

او چه کسی است ؟؟

می‌خواهم بنویسم او «شهید» است . شهید ستاره است که تا آسمان هست ، بدرخشد و به ما بنگرد . می‌خواهم بنویسم «شهید» هیچ وقت فراموش نمی‌شود ، هیچ وقت از نام نمی‌افتد ، و هیچ گاه از خاطره‌ها گم نمی‌شود .

شهید پرواز است ، پرنده نیست . پرنده از یاد می‌رود ؛ اما پرواز در ذهن می‌ماند ؛ پرواز در خاطره‌ها باقی است .

می‌خواهم بنویسم جویبار روزی می‌خشکد . چشمه روزی تمام می‌شود . آبشار روزی به انتها می‌رسد ؛ اما شهید مثل یک زمزمه است ؛ زمزمه‌ای که در قُل قُل چشمه است ، در شرشر آبشار ، و در جوشش جویبار . این زمزمه ، مثل خاطره‌ای است دل انگیز که در دفتر دلِ هستی ، ماندگار خواهد بود .

می‌خواهم بنویسم تقویم‌ها می‌آیند و برگ برگ می‌شوند و می‌گذرند ؛ اما اسمِ شهید مثل روز جمعه ، بر زبان‌ها هر هفته در تکرار است . مثل روز عرفه ، هر سال زنده می‌ماند ، و مثل روز عاشورا ، هر بار بزرگ‌تر و پربارتر می‌گردد . مثلِ نماز اول وقت ، هر روز به یاد می‌آید و ما را به خدا پرواز می‌دهد .

می‌خواهم بنویسم که شهید یاد است ، یادمان است . اسمِ شهید را تنها بر دیوارها و تابلوهای خیابانها و محله‌ها و کوچه‌ها یا در کتابها نمی‌نویسند . عکس شهید تنها زینت قابها نیست . اسم شهید در آسمان نوشته شده ، عکس شهید در چشم دریاهاست ، و در نگاه محرم پرنده‌ها و پروانه‌ها .

شهیدان ، پیامبرانند ، شهیدان امامانند . شهیدان عالمانند و عاشقان و بیدلان . من و تو کاش مثل شهید ، تمام نشویم ؛ کاش اگر شهید نیستیم ، راهِ شهید باشیم ! بوی شهید باشیم و خاطره و خوی شهید...