امام خمینی (295)
سه شنبه, ۲۳ شهریور ۱۴۰۰، ۱۰:۰۵ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
همیشه لبخند داشت
معمولاً اوقات استراحت امام، به آن جا می‌رفتیم؛ گاهی اوقات قبل از نماز مغرب و عشا و گاهی بعد از اخبار و گاهی هم صبح‌ها قبل از رفتن به مدرسه. وقتی وارد اتاق وی می‌شدم، احساس می‌کردم که امام، سراپا غرق در شادی شده و با لبخند، جواب سلام مرا می‌دهد. این لبخند شیرین آقا هیچ گاه فراموشم نخواهم شد؛ البته امام در هنگام دیدار با هر یک از نزدیکان خویش، همین گونه عمل می‌کرد و هیچ تفاوتی در ابراز علاقه اش دیده نمی‌شد.(
