با علی ع (55)

بسم الله الرحمن الرحیم

سوره نمل آیه 89و 90
«من جاء بالحسنة فله خیر منها وهم من فزعٍ ٍ یومئذ ّ آمنون ومن جاء بالسیئة فکبت وجوههم فی النار هل تجزون الا ما کنتم تعملون؛ هرکه در قیامت با خود عمل نیک آورده باشد پاداشى بهتر از آن خواهد داشت و آنان از هراس آن روز ایمنند و هر جمیعتى عمل زشت و ناپسند با خود آورده باشند آنها به رو در آتش سرنگون مىشوند (و به آنها گفته مىشود) آیا جز آنچه که مىکردید سزا داده مىشوید؟»
امــام على ع به ابوعبدالله جدلى فرمود: «یا اباعبدالله الا انبئک بالحسنة الّتی من جاء بها ادخله الله الجنة... آیا به تو خبر ندهم از آن حســنه ای که هرکس در قیامت با خود داشته باشد خداوند او را به بهشت وارد مىکند و از سیئه و گناهى که هرکس در قیامت با خود داشته باشد خداوند او را با صورت به آتش مىافکند و از او هیچ عملى را نمىپذیرد؟
عرض کردم: آری! فرمود: «حسنه، محبت ما خانواده و سیئه عداوت و دشمنى با ماست؛
الحسنة حبنا والسیئة بغضنا.»4
ینابیع المودة، ج ،1ص 29ـ تفسیر ثعلبی، ج ،7ص .23