حکایت زیبا (463)

بسم الله الرحمن الرحیم

مرحوم آیت الله العظمی اراکی(ره) که از بزرگان عالم اسلام و از فقیهان وارسته بودند ، فرمودند :
 مرحوم آخوند ملّا محمد کبیر ، قطعه زمینی در اطراف سلطان آباد اراک داشته که در آن زراعت می کرد ، و نان سال اهل و عیال خود را از آن زمین به دست می آورد .یک وقت که حاصل زمین را خرمن کرده بود و در دشت ، خرمن های دیگری نیز وجود داشت ، کسی عمداً یا سهواً آتش روشن می کند باد می وزرد و
آتش به خرمن ها می افتد و خرمن ها یکی پس از دیگری در آتش می سوزد .
شخصی نزد مرحوم آخوند کبیر می ورد و می گوید : چرا نشسته ای ؟
نزدیک است خرمن شما آتش بگیرد .
آخوند کبیر تا این سخن را می شنود
عبا و عمّامه را می پوشد و قرآن به دست ، به سر خرمن می رود و رو به
آتش می ایستد و خطاب به آن می گوید : ای آتش ، این نان خانواده و اهل
و عیال من است ، تو را به این قرآن قسم می دهم متعرّض این خرمن نشوی. در حالی که تمام خرمن های دیگر خاکستر شده بود ، این یک خرمن سالم ماند !
هر کسی می آمد و می دید ، انگشت حیرت به دندان می گرفت و متحیّر می شد که چطور خرمن سالم مانده است ؟!
این بزرگوار تربیت شده و درس گرفته از مکتب حضرت ابراهیم (ع) هستند
که چون خداوند به آتش امر کرد :
یا نارُ کُونی بَرداً وَ سَلاماً « انبیاء - 69 »
ای آتش ، سرد و مایه ی ایمنی باش
آنان آموخته اند که هر چیزی ممکن است به امر خداوند و به اذن او انجام
گیرد .

حکایت و داستانهای شگفت قرآنی