حکایت زیبا (429)

بسم الله الرحمن الرحیم

لطیفی می فرمود:

🌸اگر یک گوهر یا جواهری را که بهترین جواهرات است
 و در هیچ خزینه‌ای نمونه اش نیست، دست یک بچه‌ای بدهند که آن را نمی‌شناسد،

🌸 ممکن است آن را با آبنبات مبادله کند، با یک چیز جزئی مبادله کند.
 این بچه تقصیر ندارد، چون نمی‌شناسد!
 اما اگر این را دست یک گوهر شناس بدهند، می‌شناسد؛

🌸 می‌داند که این قیمت ندارد؛ می‌گوید من نمی‌توانم قیمت بگذارم؛ یعنی قیمت این گوهر آنقدر بالا است که من نمی‌توانم برای آن قیمت بگذارم.

🌸 انسان هم همین طور است، اگر انسان خود را شناخت، ارزان فروشی نمی کند. خود را به دنیا نمی‌فروشد.

🌸 انسان‌هایی که خود را به دنیا فروختند برای این است که خود را نشناختند.

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
[۸/۶،‏ ۰۷:۰۰] حامدپور: 💠 *عطای خدا*!!

شغل مردی تمیز کردن ساحل بود. او هر روز مقدار زیادی از صدفهای شکسته و بدبو را از کنار دریا جمع آوری می کرد و مدام به صدفها لعنت می فرستاد چون کارش را خیلی زیاد می کردند. او باید هر روز آن ها را روی هم انباشته می کرد و همیشه این کار را با بداخلاقی انجام می داد.
روزی، یکی از دوستانش به او پیشنهاد کرد که خودش را از شر این کوه بزرگی که با صدفهای بدبو درست کرده بود، خلاص کند. او با قدرشناسی و اشتیاق فراوان این پیشنهاد را پذیرفت.

یک سال یعد، آن دو مرد یکدیگر را دیدند. آن دوست قدیمی از او دعوت کرد تا به دیدن قصرش برود. وقتی به آنجا رسیدند مرد نظافتچی نمی توانست آن همه ثروت را باور کند و از او پرسید چطور توانسته چنین ثروتی را بدست بیاورد. مرد ثروتمند پاسخ داد: من هدیه ای را پذیرفتم که خداوند هر روز به تو می داد و تو قبول نمی کردی. در تمام صدفهای نفرت انگیز تو، مرواریدی نهفته بود...  
بیشتر وقتها هدیه ها و موهبت های الهی در بطن خستگی ها و رنجها نهفته اند، این ما هستیم که موهبتهایی را که خدا عاشقانه در اختیار ما قرار می دهد، ندانسته رد می کنیم.

🌹امام علی (علیه السلام): چه بسا چیزی را از خداوند طلب میکنی و به تو عطا نمیشود، ولی خداوند بهتر از آنرا به تو عطا میکند...

📚 تصنیف غرر الحکم،ح ۳۷۶۵