سخن زیبا (308)

بسم الله الرحمن الرحیم

ارباب لقمان به او دستور داد که در زمینش، برای او کنجد بکارد.
ولی او جُو کاشت. وقتِ درو، ارباب گفت: چرا جُو کاشتی؟
 لقمان گفت: از خدا امید داشتم که برای تو، کنجد برویاند.
 اربابش گفت: مگر این ممکن است؟ لقمان گفت:
 تو را می بینم که خدای تعالی را نافرمانی می کنی، درحالی که از او امید بهشت داری؛
 لذا گفتم شاید آن هم بشود. آنگاه اربابش گریست و او را آزاد ساخت.
 دقت کنیم که در زندگی چه می کاریم،

" هر چه بکاریم همان را برداشت میکنیم"