تربیتی (56)
بسم الله الرحمن الرحیم
۱. سعی کنید از انتقاد فرزند نوجوان خود بپرهیزید، زیرا انتقاد مانع از برقراری رابطه سالم و اعتمادسازی می شود و رفتار مقابله‌ای را دامن می زند.
۲. در زمانی آرام، با نوجوان خود با لحنی دوستانه گفتگو کنید. برای مثال، بپرسید چه تغییراتی در زندگی دوست دارد؟ گفتگوهای دوستانه را بدون آنکه بخواهید کنجکاوی آزاردهنده داشته باشید هفته ای یکبار انجام دهید. برای مثال، گاهی از او بپرسید که می خواهی باهم برویم قدم بزنیم؟ یا صحبت کنیم؟
۳. سعی کنید رابطه تان با او مبتنی بر برابری و نه از بالا به پایین، یا نصیحت کننده یا دستوری باشد.
۴. رابطه برابر و گفتگوی صمیمی به معنای آن نیست که هر آنچه که او می خواهد برایش فراهم کنید. والدین حق دارند که اگر او چیزی خواست و با آن موافق نبودند آن را تهیه نکنند. اگر خودش کار کرده و یا هدیه ای دریافت کرده و پول دارد و می تواند آن را خرید کند، آنگاه قابل مذاکره است.
۵. سعی کنید حدود و وظایف هر طرف مشخص شود و به توافق برسید. پس از توافق در مسئولیت خود بمانید و اگر ضرورت یافت آن را تغییر دهید، مجدداً گفتگو کنید.
۶. دایما از نوجوان خود سوال نکنید «کجا می خواهی بروی؟» با او به گونه‌ای ارتباط برقرار کنید که هنگام بیرون رفتن به شما بگوید به کجا می رود و کی برمی گردد.
۷. وقتی به عنوان متکلم وحده صحبت می کنید معنایش این است که فقط شما درست می گویید! مطمئن باشید که این روش موثر نخواهد بود. بنابراین، به حرفهای او گوش کنید، حرف او را قطع نکنید، به آرامی و با همدلی به حرف هایش گوش کنید و صادق باشید.
۸. از نوجوانتان بیش از آنچه خود انجام می دهید انتظار نداشته باشید. برای مثال اگر خودتان سیگار می کشید، مشروب می خورید، یا داد و فریاد می کنید، چرا او نباید این کار را انجام دهد!؟ برای او الگو باشید، شاید اگر رفتارتان را اصلاح کنید او نیز برای تغییر دلگرم شود.
