حکایت زیبا (410)
بسم الله الرحمن الرحیم
✳️ *روغن‌مالی!*
🔻 مرحوم نراقی می‌فرماید: مَثَل شخصی که مواظبت بر طاعات ظاهری می‌کند اما هیچ‌وقت با خودش خلوت نکرده و معایب خود را متوجه نشده مانند فردی است که بیماری پوستی گرفته و به پزشک مراجعه کرده و
می‌گوید: من شب‌ها بدنم می‌خارد و نمی‌توانم بخوابم.
پزشک می‌گوید: سه تا دستور به تو می‌دهم که باید با هم اجرا شوند.
اول: پرهیز. یک چیزهایی است که پوست تو را حساس‌تر می‌کند. این‌ها را نخور. آقایان! تمام ترقیات ما از پرهیز شروع می‌شود!
دوم: شربتی هست که علت بیماری تو را از باطن معالجه می‌کند.
سوم: پوستت را خارانده‌ای و اذیت شده‌ای. روغنی هست که باید به‌عنوان مرهم روی پوستت بمالی تا از بیرون به پوست تو آرامش بدهد.
بیمار می‌رود و هفته‌ی بعد می‌آید و می‌گوید: من خوب نشدم.
پزشک می‌پرسد: چرا؟
می‌گوید: پرهیز که فرمودید، خب نمی‌شد انجام داد! یک جایی رفته بودیم، غذایی بود، گفتم اگر نخورم دلشان می‌شکند!
شربت هم تا حالا وقت نکردم پیدا کنم.
اما خوشبختانه آن روغن بود!
نراقی می‌فرماید: نوع مردم با روغن‌مالی دلشان را خوش کرده‌اند! فقط یک انگشتری و یک محاسنی و یک عطر تی‌رُزی و «مسّاکم الله بالخیر»، «صبّحکم الله بالخیر»! ای بیچاره!
‼️ آدم باید خلوت کند با خودش که آقا من تا کی در خانه داد بزنم؟ نباید ترک کنم این دادزدن را؟ تا کی در خانه بداخلاق باشم؟ تا کی تند باشم؟ یک خلوتی بکنیم با خودمان.
👤 آیت الله فاطمی‌نیا
