سخن زیبا (265)
پنجشنبه, ۲۷ خرداد ۱۴۰۰، ۱۱:۳۶ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
یکی میگفت در مقطع فوق‌لیسانس استادی داشتیم که بسیار باسواد و البته بد‌اخلاق بود.
یکی از دانشجویان که بسیار دیر‌فهم و در عین‌حال جوانی جاه‌طلب بود برای رسیدن به مقطع پایان نامه نیاز به یک نمره ارفاق از درس آن استاد داشت و استاد سالخوردۀ ما هم به هیچ وجه زیر بار آن نمی‌رفت...
من علیرغم میل باطنی به سراغ استاد رفتم و گفتم:
ایشان پسر خوبیست و فقیر است، پرداختن اجارۀ منزل در اینجا برایش دشوار است اگر می‌شود برای قبول شدن کمکش کنید.
آن روز استاد حرفی زد که بعدها عمقش را فهمیدم.
ایشان فرمود: ترکیب بی‌سوادی و جاه‌طلبی و فقر می‌تواند فاجعه به پا کند، شما از کجا می‌دانید که این آدم در آینده به پست و مقام مهمی نرسد،
بگذار تو و من عامل این فاجعه نباشیم.
