دلنوشته (30 )

بسم رب الشهدا و صدیقین
تقدیم به مسافری که جمعی را از چشم به راهی بیرون اورد
 تقدیم به شهید محمد اسحاقی
دیده بان لشگر 27 محمد رسول الله ص
بازگشت محمد عزیز در این زمان فرصتی عالی است تا یادگاران به فکر بیافتند که ما جا ماندیم یا نوبت ما نشده
ما همانی هستیم که با محمد بودیم یا نه چنان دور شده ایم ممکن است نه تنها او ما را نشناسد ممکن است ما منکر او نیز بشویم
شهید در زمان خودش رفت و زمان ما نرسیده است این مهم نیست مهم ان است با شهید بودیم  ایا با شهید ماندیم و به شهید خواهیم رسید ؟
گذر زمان نباید فاصله ما با شهید را بجایی برساند که فاصله اعتقادی و کرداری با شهید را برای ما نمایش بگذارد
شعارهای زمان جنگ دلیل اعتقادات ما بود با همان شعارها مرز میان ما با دشمنان مشخص میشد
حضور در جبهه منوط به رای اکثریت نبود بلکه بر اساس تکلیف بود امروز تکلیف را گم نکنیم
شهید در لحظه پایان عمرش در حال انجام تکلیف بود ما در ادامه حیات بر تکلیف هستیم یا نه ؟
با دوستان شهید همانگونه که زمان جنگ دوست بودیم باشیم و با دشمنان شهید همانگونه دشمن بودیم باشیم
انتخاب دوست بر اساس قبیله و حزب و گروه نبود بر اساس اعتقاد به خدا بود
ان روزها مرتب وصیت نامه مینوشتیم مرتب دین خود را ادا میکردیم
امروز هم انتخاب ها را به سبک شهدا قرار بدهیم
دشمن ما کسی است که اعتقاد ما را هدف قرار داده است  نسبت به تکلیف ما را  بی تفاوت میکند