فن بیان در روایتگری (24)

بسم الله الرحمن الرحیم

نقش صدا درروایتگری  کجاست  ؛ با قاطعیت باید گفت تُن صدای خوب شرط ثانویه برای گویندگی موفق است. 

سوار تاکسی  بودم که راننده آن یکی از بهترین صداهایی را داشت که در عمرم شنیده بودم اما او نمی تواند به خاطر این صدا گویندگی کند و مجری راوی  شود. صدای خوب هم باید تربیت شود و یک گوینده بیش از صدا باید توانایی ومهارت فن بیان بالایی داشته باشد.

بداند کجا باید مکث کند، کجا شتاب و اوج بگیرد، کجا سکوت کند و کجا و بر روی چه کلماتی تاکید کند.

گوینده باید بیش از هرچیز دانش وسواد رسانه ای، حضور ذهن و قدرت و فن بیان داشته باشد. بیان خوب خیلی مهمتر از صدای خوب است.
حفظ خونسردی، حفظ آرامش و تمرکز فکر وحضور ذهن بالا از جمله مهمترین عوامل موفقیت یک گوینده است

به ویژه ؛راوی باید اهل مطالعه باشد  و همیشه در کوله پشتی اش بتوانی کتاب پیدا کنی. به اعتقاد من به روز بودن راوی و آشنایی با مسائل و اتفاقات جاری یکی از ملزومات این رسالت است و یک گوینده خوب باید اهل مطالعه و خواندن باشد. به اینها البته باید منش و رفتار عمومی ودر نهایت شخصیت فردی راوی را نیز اضافه کرد.

مطالعه به همراه نویسندگی دو زوج مکمل روایتگی است راوی باید دست به قلم باشد چرا که خط زبان دیگر انتقال پیام است زمان نوشتن فرصت انتخاب بیشتر است و امکان تغییر و تصحیح وجود دارد راوی موفق همراه با دستنوشته های که در خلوت نوشته است برای روایتگری اماده میشود البته باید توجه داشت نوشتن با کپی کردن فرق دارد نوشتن نوعی خلق کردن است چیزی که خلق میشود از عمق وجود خالق خارج میشود این خروجی در هنگام ارائه با عمق وجود در صدد برقراری ارتباط میشود اگر خالق مطلبی ؛اصول و فن بیان را در خود نهادینه کرده باشد در هنگام نویسندگی هنرمندانه خلق هنر میکند سپس در هنگام روایتگری مطالب را همراه صدایش به میدان برقراری ارتباط قلبی با مخاطب پیش میرود