حکایت زیبا (308)

بسم الله الرحمن الرحیم

#دنیای_وارونه

دختر دستش را بریده بود اندازه ای که نیاز به بخیه زدن داشت.
 با شوهرش آمده بود. وقتی خواست روی تخت دراز بکشد
 شوهرش نشست و سرش را روی پاهایش گذاشت.
 تمام طول بخیه زدن دستش را گرفت و نازش را کشید و قربان صدقه اش رفت.

وقتی رفتند هرکسی چیزی گفت،
 یکی گفت زن ذلیل، یکی گفت لوس،
 یکی چندشش شده بود
و دیگری حالش بهم خورده بود!

یادم افتاد به خاطره ای دور روی همان تخت.
 خاطره ی زنی با سر شکسته که هرچه گفتم چطور شکست فقط گریه کرد
 و مردی که می ترسید از پاسخ زن. زن آنقدر از بخیه زدن ترسیده بود
 که بازهم دست مرد راطلب می کرد و مرد آنقدر دریغ کرد
 که من کنارش نشستم و دستش را گرفتم
و آرام در گوشش گفتم لیاقت دستانت بیشتر از اوست.

 اما وقتی آن ها رفتند کسی چیزی نگفت!
هیچکس چندشش نشد
و هیچ کس حالش بهم نخورد...

همه چیز عادی بنظر آمد

و من فکر کردم ما مردمی هستیم که به دیدن آدمی برسر دار بیشتر عادت داریم
تا دیدن مرد و زنی عاشق.