کلام حق (82)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

چرا جوامع کفر پیشه، بیش از مسلمانان در ناز و نعمتند در حالی که نزول برکت به مشروط به ایمان و رعایت تقواست؟
در آیه 85 سوره توبه خداوند متعال وجود اموال و اولاد فراوان را وبال گردن آنها و مایه ی بدبختیشان می داند: «وَلاتُعْجِبْکَ امْوالُهُمْ وَاوْلادُهُمْ انَّما یُریْدُ اللَّهُ انْ یُعَذِّبَهُمْ بِها فِى الدُّنْیا وَتَزْهَقَ انْفُسُهُمْ وَهُمْ کافِروُنَ؛ مبادا اموال و اولادشان مایه اعجاب تو گردد، خدا مى خواهد به وسیله آن، آنها را عذاب کند و جانشان بر آید در حالى که کافر باشند.

برای جواب به این پرسش در ابتدا باید واژه ی برکت  را تعریف کنیم.

برکت در اصل به معنی رشد و زیادی و سعادت است و به معنی نعمتی است که پایدار بماند.در مقابل که این نعمات در برابر کفار بى  برکت است که زود فانى، نابود و بى اثر مى شوند. بنابر این نعمت هایی که خداوند متعال به کفار می دهد از دایره برکت خارج است چرا که همراه با سعادت نیست و برای آنها نوعی عذاب تدریجی است.
نعمت زیاد باعث دوری دلها شود و وسیله عصیان باشد امکان عذاب دنیایی میشود
نعمت رفاه ظاهری دارد در حالیکه رفاه باید ارامش بیاورد و در ارامش اسایش وجود دارد در اسایش  نشان از برکت زندگی است  نبود ارامش فقر در اسایش است و فراوانی تکنولوژی و نعمت باران و .... یعنی عذاب دنیایی