کلام معصوم (150)

بسم الله الرحمن الرحیم

عنْ أبى عَبْدِاللّه علیه السلام قالَ

 مِن أَشَدِّ ما فَرَضَ اللّه ُ عَلى خَلْقِهِ ذِکْرُ اللّه ِ کَثیراً ثُمَّ قالَ; لاأَعنى سُبْحانَ اللّه ِِ وَ الحَمْدُللّه ِِ وَ لاإلهَ إلاَّ اللّه ُ وَ اللّه ُ أکبَرُ وَ اِءنْ کانَ مِنهُ، وَلکِنَّ ذِکْرَاللّه ِ عِندَ ما أَحَلَّ وَ حَرَّمَ، فَاِءنْ کانَ طاعَةً عَمِلَ بِها وَ اِءن کانَ مَعْصِیَةً تَرَکَها.

امام صادق علیه السلام فرمود

 یکى از سخت ترین واجبات بر بندگان خدا یاد کردن زیاد خدا است سپس فرمود; مقصودم ذکر «سبحان اللّه والحمدللّه و لا اله الا اللّه و اللّه اکبر» نیست، گرچه آن هم یاد خداست، ولى منظورم این است که در برخورد با آنچه که خدا حلال یا حرام کرده خدا را یاد کند، اگر اطاعت خدا بود به آن عمل کند و اگر معصیت الهى بود آن را رها کند.

 کافى ج 2 ص 80 ح 4.