کلام معصوم (144)

بسم الله الرحمن الرحیم

🌷عنه علیه السلام ـ لِلخَوارجِ و قد خَرَجَ إلى مُعسکَرِهِم و هُم مُقیمونَ على إنکارِ الحُکومَةِ ـ

 أ لَم تَقولوا عندَ رَفعِهِمُ المَصاحِفَ حِیلَةً و غِیلَةً و مَکرا و خَدیعَةً ; إخوانُنا و أهلُ دَعوَتِنا ، استَقالُونا و استَراحُوا إلى کِتابِ اللّه ِ سبحانَهُ ، فالرأیُ القَبولُ مِنهُم و التَّنفیسُ عَنهُم ؟ ! فقلتُ لَکُم ; هذا أمرٌ ظاهِرُهُ إیمانٌ و باطِنهُ عُدوانٌ ، و أوَّلُهُ رَحمَةٌ و آخِرُهُ نَدامَةٌ ؟ ! .;

🌸امام على علیه السلام ـ زمانى که به اردوگاه خوارج رفت و آنان همچنان بر انکار حکمیت پافشارى مى کردند ـ فرمود

 آیا هنگامى که از روى حیله و فریب و نیرنگ و خدعه قرآنها را برافراشتند، همین شما نگفتید که آنها برادران ما هستند و همچون ما مسلمانند، از ما خاتمه جنگ مى خواهند و به کتاب خداوند سبحان روى آورده اند و درست آن است که درخواستشان را بپذیریم و گرهِ کارشان را بگشاییم؟! و من به شما گفتم; این کار آنها ظاهرش ایمان و باطنش دشمنى است؛ آغازش رحم و دلسوزى و پایانش پشیمانى است؟!;

نهج البلاغة : الخطبة 122.