امام زمان عج (150)
سه شنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۹، ۱۱:۴۸ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
معرفت مهدوی
وقتی بخواهیم از خانه به مسجد برویم،دنبال وسیله ای هستیم که ما را ببرد.یا این وسیله پای سالممان است و یا اتومبیلمان.
یعنی بدون وسیله نمی شود از مبدا به مقصد و غایت رسید.
حالا باید همین قاعده را در باطن بیاوریم؛غایت خداست و مبدا،ما. در این میان باید وسیله برداریم!
اما آیا وقتی که می خواهیم به مسجد برویم،دم در خانه می ایستیم و می گوییم:"قربة إلی المسجد"؟! و ناگهان چشم باز می کنیم و خود را در مسجد می بینیم؟!
خیر!به طور کاملا طبیعی پیش از آن به دنبال وسیله هستیم.
پس چرا نماز که می خوانیم،فقط در لفظ می گوییم دو رکعت نماز برای خدا می خوانم؟!با چه چیز می خوانیم؟کو وسیله مان؟!کجاست؟!
اگر می گوییم غایب است،پس آن قدر باید دم در بمانیم تا وسیله را پیدا کنیم و با آن به سمت مقصد برویم.
